يكي از ياران امام حسين عليه السلام محمد بن بُشر حَضرمي بود، قبل از عاشورا به او خبر دادند كه پسرش را يكي از قبائل به اسيري گرفتند. او گفت: دوست نداشتم كه پسرم اسير گردد و من بعد از اسارت او زنده باشم. امام سخن او را شنيد و فرمود:

حديث 10

قال الامام الحسين عليه السلام: رَحِمَكَ اللهُ أَنْتَ في حِلٍّ مِنْ بَيْعَتي فَاعْمَلْ في فِكاكِ اِبْنِكَ.

امام حسين عليه السلام فرمود: (خداوند تو را بيامرزد، من بيعت خود را از گردن تو برداشتم برخيز برو و براي رهائي فرزندت اقدام كن.)

در پاسخ امام گفت: گرگ ها مرا زنده زنده بخورند، اگر از تو جدا شوم. امام وسيله آزادي پسرش را فراهم كرده فرمود:

فَأَعْطِ اِبْنَكَ هذِهِ الأثْوابَ وَ الْبُرُودَ يَسْتَعينَ بِها في فِداءِ أَخيهِ

(برو و اين جامه هائي كه از بُرد يماني است به فرزندت بده تا او برود و در نجات برادرش اقدام كند.) [1] .

قيمت پيراهن ها را هزار دينار نوشتند.