حضرت اباعبدالله عليه السلام در بين راه كربلا، پس از شنيدن پيمان شكني كوفيان، همواره با ياران و همراهان اتمام حجّت مي كرد، تا خود انتخاب كنند. امام سجّاد عليه السلام مي فرمايد: در شب عاشورا، پدرم اصحاب و ياران و همراهان را در خيمه اي جمع آوري كرد وخطاب به آنان فرمود:

حديث 9

قال الامام الحسين عليه السلام: يا أَهْلي وَشيعَتي اِتَّخِذُوا هذَا الَّليْلَ جَمَلاً لَكُمْ فَانْهَجُوا بِأَنْفُسِكُمْ، فَلَيْسَ الْمَطْلُوبُ غَيْري، وَلَوْ قَتَلُوني ما فَكَّرُوا فيكُمْ، فَانْجُوا رَحِمَكُمُ اللهُ وَأَنْتُمْ في حِلٍّ وَسِعَةٍمِنْ بَيْعَتي وَعَهْدي اَلَّذي عاهَدْتُمُوني.

امام حسين عليه السلام فرمود: (اي خاندان و شيعيانم، اين شب را چون شتري راهوار به حساب آريد و خود را نجات دهيد كه آنان جز شخص مرا نخواهند و اگر مرا بكشند در فكر شماها نباشند، خدا شما را رحمت كند، نجات يابيد بيعت را از شما برداشتم و پيماني كه با من بستيد ناديده پنداشتم).

وقتي سخن امام به اينجا رسيد همه ياران يك صدا گفتند: «سوگند بخدا! تو را تنها نخواهيم گذاشت، مردم به ما چه خواهند گفت؟ بگويند كه امام و بزرگ خود را در ميان دشمنان تنها گذاشتند؟ سوگند بخدا! با تو هستيم تا كشته شويم». امام ادامه داد كه:

يا قَوْمِ اِنّي في غَدٍ أُقْتَلُ وَتُقْتَلوُنَ كُلُّكُمْ مَعي وَلايَبْقي مِنْكُمْ واحِدٌ.

(اي ياران، من فردا كشته مي شوم و شما همه با من كشته مي شويد و فردي از شما باقي نخواهد ماند).

وقتي ياران امام خبر شهادت خود را شنيدند يكصدا گفتند:

اَلْحَمْدُ للَّه الَّذي أكْرَمَنا بِنَصْرِكَ وَ شَرَّفَنَا بِالْقَتْلِ مَعَك، أوْ لانَرْضي أنْ نَكُونَ مَعَكَ فِي دَرَجَتِكَ يَابْنَ رَسُول الله؟!

(سپاس خدا را كه ما را در ياري دادن به شما كرامت بخشيد، و با كشته شدن در راه شما شرافت عطا فرمود). [1] .