در روز عاشورا بهنگام ميدان رفتن «هلال بن نافع» همسر جوانش، دامن او را گرفت و گفت: پس از تو به كجا روم؟ و به چه كسي تكيه كنم؟ و آنگاه به شدّت گريست. وقتي امام حسين عليه السلام متوجّه شد، با همان روح آزادگي خطاب به هلال فرمود:

حديث 8

قال الامام الحسين عليه السلام: يا نَافِعُ، اِنَّ اَهْلَكَ لا يَطيبُ لَها فِراقُكَ، فَلَوْرَأَيْتَ اَنْ تَخْتارَ سُرورَها عَلَي الْبَرازِ. [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (اي پسر نافع! همانا همسرت، جدائي تو را نمي پسندد، آزادي تا خشنودي او را بر مبارزه با شمشيرها مقدّم بداري).

هلال بن نافع گفت: اي پسر رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم، اگر امروز تو را ياري نكنم، فرداي قيامت جواب پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم را چگونه بدهم؟. آنگاه به ميدان جنگ رفت، مبارزه كرد تا شهيد شد.