پس از اتمام حجّت با همراهان و آزاد گذاشتن مردم در كناره گيري يا تداوم قيام، كه بسياري فرار را بر قرار ترجيح دادند و «72 تن» باقي ماندند، امام خطاب به برادران مسلم بن عقيل فرمود: حديث 7

قال الامام الحسين عليه السلام: يا بَني عَقيلٍ حَسْبُكُمْ مِنَ الْقَتْلِ بِمُسْلِمٍ، فَاذْهُبُوا أنْتُمْ فَقَدْ قَدْ أَذِنْتُ لَكُمْ. [1] .

امام حسين عليه السلام فرمود: (اي فرزندان عقيل! شهادت مسلم، خانواده شما را كافي است. من شما را رخصت دادم كه بسوي خانه هاي خود برويد.)

امّا فرزندان آزاد مرد عقيل بپاخاستند و گفتند: يا اباعبدالله عليه السلام تو را رها كنيم و به كجا برويم؟ مردم چه خواهند گفت؟ و ما در جواب مردم چه بگوئيم؟ به مردم بگوئيم كه: امام و رهبر و بزرگ خود را در ميان دشمنان تنها گذارديم، و با تيري يا شمشيري از او دفاع نكرديم؟ سوگند به خدا! چنين نخواهيم كرد بلكه جان و مال و زن و فرزندان خود را فداي تو مي كنيم.