1. وَ قالَ لِإِبْنِهِ عَليِّ بن الْحسين(ع): أَي بنَّي إِيَّاكَ وَ ظَلَمَ مَنْ لايَجِدُ عَلَيكَ ناصِراً إِلاَّ اللَّه جَلَّ وَ عَزَّ [1] .

به فرزندش علي بن الحسين عليه السلام فرمود: پسر جانم مبادا بركسيكه جز خداي عز وجل در برابر تو ياوري ندارد ستم كني.

2. وَ قال عِنْدَه رجل: إنّ المعرُوفَ إذا اُسدي إِلي غَيْرِ أَهْلِهِ ضاعَ فَقال الحسين عليه السلام: ليس كذلك ولكن تكون الصَّنيعَةِ مثل و ابل المطر تصيب البر و الفاجر [2] .

مردي بر او عرض كرد: احسان به نااهل ضايع خواهد شد آنحضرت فرمود: چنين نيست احسان به مانند باران تند است و به نيك و بد مي رسد.

3. وَ قَال عليه السلام: ألْإسْتَدْراجُ مِنَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ لِعَبْدِهِ أَنْ يَسْبِغَ عَلَيْهِ النِّعَمُ وَيَسْلُبُهُ الشُّكْرُ [3] .

غافلگير كردن خدا براي بنده خود اين است كه به او نعمت فراوان دهد و شكرگزاري را از او بگيرد.

4. وَ قَالَ عليه السلام: إِيَّاكَ وَ ما تَعتذر فَإِنَّ المؤمن لايسيئ و لايعتذر. و المنافق كلُّ يوم يسيئ و يعتذر [4] .

مبادا كاري كني عذرت بايد زيرا مؤمن نه بد مي كند و نه عذر مي طلبد. و منافق هر روز بد مي كند و عذر مي خواهد.

5. وَ قال(ع): للسَّلام سَبْعُونَ حَسَنَة تِسْعَ وَ سِتُّونَ للمبتدأ و واحدة للرّادِّ [5] .

سلام هفتاد حسنه دارد شصت و نه از آن براي سلام كننده و يكي از آن براي جوابگو است.

6. عَن الرّضا عَن آبائِه، عَن الحُسين بن علي عليهم السلام قال: وَجد لوح تَحت حائِط مَدينة من المدائن مَكتوب فيه أَنَا اللَّه لاإله إلا أنا، و مُحمّدُ نَبييٌّ، عجبت لمن أيقن بالموت كيف يفرح، و عجبت لمن أيقن بالقدر كيف يحزن، و عجبت لمن اختبر الدنيا كيف يطمئنَّ اليها، و عجبت لمن أيقن بالحساب كيف يذنب. [6] .

امام رضاعليه السلام از پدرانش از امام حسين عليه السلام نقل مي كند كه فرمود: لوحي پيدا شد كه در آن نوشته شده من خدا هستم و خدائي جز من نيست و محمد نبي من است، تعجب است براي كسيكه يقين به مرگ دارد اما خوشحال است، و تعجب است براي كسيكه يقين به اندازه دارد اما محزون است و تعجب است براي كسيكه از دنيا خبر دارد اما به آن مطمئن است و تعجب است براي كسيكه يقين به حساب قيامت دارد اما گناه مي كند.

7. روي أنّ الحسين بن عليّ عليهما السلام جاءَهُ رَجُلٌ وَ قَالَ: أَنَا رَجُلٌ عاصٍ وَلاأَصْبِرُ عَنِ الْمَعْصِيَةِ فَعِظْني بِمَوْعِظَةٍ فَقالَ عليه السلام: اِفْعَلْ خَمْسَةَ أَشْياءٍ وَ اذْنِبْ ما شِئتَ، فَأَوَّلُ ذلِكَ: لاتَأْكُلُ رِزْقِ اللَّهِ وَ اذْنِب مَا شِئْتَ، وَ الثاني: اُخْرُجْ مِنْ وَلايَةِ اللّهِ وَ اذْنِب مَا شِئْتَ وَ الثالث: أُطْلِبْ مَوْضعاً لايَراكَ اللَّهُ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ، وَ الرابع: إِذا جاءَ مَلَكَ الْمَوْتِ لِيَقْبِضْ رُوَحَكَ فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِكَ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ، وَ الخامس: إذا أدْخَلْكَ ما لِكٌ فيِ النَّارِ فَلاتَدْخُلَ فِي النَّارِ وَ اذْنِبْ ما شِئْتَ [7] .

شخصي به امام حسين عليه السلام عرض كرد: اي پسر رسول خداصلي الله عليه وآله من آلوده به گناه هستم و ياراييم نيست كه از عصيانم بگريزم، مرا موعظه فرما.

امام حسين عليه السلام فرمود: به پنج كار بپرداز و هر چه خواستي عصيان ورز.

1. از نعمت هاي خداوند استفاده نكن، آنگاه به گناه روكن 2. اگر مي تواني از حكومت و سرپرستي پروردگار خارج شوي گناه كن. 3. به جائي پناه ببر كه آفريدگارت ترا ننگرد بعد هر چه خواستي گناه كن 4. اگر مي تواني هنگام مرگ جان به فرشته خدا تسليم ننمايي هر گناهي مي خواهي بكن. 5. اگر مي تواني وقتي كه تو را به شعله هاي دوزخ مي سپارند، وارد نشوي هر اندازه مي خواهي عصيان كن.

(اكنون كه نمي توان اين پنج كار را انجام دهي بايد از گناه و آلودگي بپرهيزي).

8. و قال عليه السلام: لِرُجلٍ اغْتابَ عِنْدَهُ رُجلاً: ياهذا كَفَّ عَنِ الْغَيْبَةِ فَإِنَّهَا إِدامَ كِلاب النَّار [8] .

به مردي كه نزد حضرت غيبت ديگري را مي كرد، فرمود: اي مرد دست از غيبت بردار زيرا غيبت خوراك سگان جهنم است.

9. و قال له رجل ابتداءً: كَيْفَ أَنْتَ عافاكَ اللَّه؟ فَقَال عليه السلام له: اَلسَّلامُ قَبْلَ الْكَلامُ عافاكَ اللَّه، ثُمَّ قَال عليه السلام: لاتَأذَنُوا لأِحدٍ حَتَّي يُسَلِّمَ [9] .

مردي سؤال كرد چگونه خداوند تو را عافيت دهد؟ فرمود: خداوند عافيت مي دهد سلام كردن را قبل از كلام، سپس فرمود: احدي را اجازه (بركلام) ندهيد تا اينكه سلام كنند.

10. وَ قال عليه السلام: مِنْ دَلائِلِ عَلاماتِ الْقَبُولِ أَلْجُلُوسُ إِلي أَهْلِ الْعُقُولِ وَ مِنْ عَلاماتِ أَسبابِ الْجَهْلِ: اَلْمُماراةُ لِغَيْرِ أَهْلِ الْكُفْرِ، وَ مِنْ دَلائِلِ الْعالِمِ: إِنْتِقادُهُ لِحَديثهٍ، وَ عِلْمِهِ بِحَائِقِ فُنُونِ النَّظَرِ. [10] .

فرمودند: از نشانه هاي قبولي بنده در پيشگاه خداوند آن است كه همنشيني خردمندان گزيند، و از نشانه هاي جهل و ناداني، گلاويز شدن با برادران ديني است، و از نشانه هاي عالم آن است كه گفتار خود را خوب بسنجد و از حقايق علوم نظري آگاه باشيد.

11. و قال عليه السلام: أَلنَّاسُ عَبيدُ الدُّنْيا وَ الدّينُ لَعِقٌ عَلي أَلْسِنَتِهِمْ يَحُوطُونَهُ مادَرَّتْ مَعايشُهُمْ فَإِذَا يُحِصُّوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّيَّانُونَ [11] .

مردم بنده دنيا هستند و دين را فقط بازبانشان لمس مي كنند، تا وقتي بدانند اين گفتگوي ظاهري به ضرر دنيايشان نيست بر محور دين چرخ مي خورند، اما آنگاه كه به امتحاني آزموده شوند دين داران واقعي كم هستند.

12. قال الصَّادق(ع): حَدَّثَنيِ أَبي، عَنْ أَبيهِ(عليهماالسلام) أَنَّ رَجُلاً مِنْ أَهْلِ الْكُوفَةِ كَتَبَ إِلي الحسين بن عليّ(عليهماالسلام): يا سيّدي أخْبِرْني بِخَيْرِالدُّنيا وَ الْأخرةِ فَكَتَبَ عليه السلام:

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم أَمّا بعد فإِنَّ مَنْ طَلَبَ رِضَي اللَّه بِسَخَطِ النّاسِ كَفاهُ اللّه اُمُورُ النّاسِ، وَ مَنْ طَلَبْ رِضَي النّاس بِسَخَطِ اللّه وَ كَّلَهُ اللّه إِليَ النّاسِ وَ السّلام [12] .

هر كس خواهان رضايت خداوند باشد و خشنودي خداوند را به غضب مردم نفروشد، خداوند اموري كه بدست مردم است براي اوكفايت خواهد كرد، و هر كس طالب رضايت مردم باشد و خشنودي مردم رابه غضب خدا بخرد؛ پروردگار او را به مردم وا مي گذارد.

13. وَ قال عليه السلام: يَاابْنَ آدَمَ، إِنَّما أَنْتَ أَيَّامٌ، كُلَّما مَضي يَوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُكُ [13] .

اي انسان سرمايه و هستي تو عمر تست، هر روز كه از عمر تو مي گذرد قسمتي از هستي تو از بين رفته است.

14. وَ قال عليه السلام: ما مِنْ عَبْدٍ قَطَرَتْ عَيْناهُ فينَا قَطْرَةً، أَوْ دَمَعَتْ دَمْعَةً إِلاَّ بِوَّأَهُ اللَّهُ بِها فِي الْجَنَّةِ حَقْناً لَهُ [14] .

هر كس بخاطر مصائب ما اهل بيت قطره اشكي از چشم خود سرازير كند، و يا اشك در چشمانش حلقه زند، خداوند بوسيله آن اشك او را از عذاب حفظ نموده در بهشت جاي دهد.

15. وَ قَالَ عليه السلام: أَلْبُكاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ نَجاةٌ مِنَ النَّارِ [15] .

گريستن از ترس خدا موجب نجات از جهنم است.

16. وَ قَالَ عليه السلام: بُكَاءُ الْعُيُونِ وَ خَشْيَةُ الْقُلُوبِ مِنْ رَحْمَةِ اللَّه [16] .

گريستن چشمان؛ و ترس دلها از رحمت الهي است.

17. وَ قال عليه السلام: مَنْ لَمْ يَكُنْ لِأَحَدٍ عائِباً لَمْ يَعْدُمْ مَعَ كُلٍّ عاذِرٌ [17] .

هر كس در صدد عيبجوئي ديگران نباشد، هميشه به فكر آن است كه براي عيب ديگران عذري توجيه نمايد.

18. و قال (ع): شُكْرُكَ لِنِعْمَةٍ سالِفَةٍ، يَقْتَضي نِعْمَةً آنِفَةً [18] .

شكرانه نعمتهاي گذشته، موجب رسيدن نعمتهاي تازه خواهد شد.

19. وَ قال(ع): أَلْعُدْرَةُ تَذْهَبُ الْحَفيظَةَ، أَلْمَرْءُ أَعْلَمُ بِشَأْنِهِ [19] .

دلاوري با محافظه كاري نمي سازد، و هر كس موقعيت خويش بهتر داند.

20. و قال(ع): لاتَأْمَنْ إِلاَّ مَنْ قَدْ خابَ اللَّهَ تَعالي [20] .

كسي را امين مپندار مگر آنكه بداني از خدا مي ترسد.

21. قَالَ لَهُ رَجُلٌ: بَنَيْتُ دَاراً أُحِبُّ أَنْ تَدْخُلَهَا وَ تَدْعُو اللَّهَ؛ فَدَخلها فَنَظر اليها.

ثُمَّ قَال (ع): أَخْرَبْتَ دارَكَ، وَ عَمَّرْتَ دارَ غَيْرِكَ، عَزَّكَ مَنْ فيالْأرْضِ، وَ مَقْتَكَ مَنْ فيِ السَّماءِ [21] .

شخصي بحضرت عرض كرد: خانه اي ساخته ام، دوست دارم وارد اين خانه شويد، و برايم دعا كنيد، حضرت وارد خانه شد و نگاهي به آن انداخت و فرمود:

خانه خودت را ويران ساخته، به آبادي خانه ديگري پرداخته در نتيجه مردم زمين عزيزت مي پندارند، در حاليكه ساكنان ملأ اعلا تورا دشمن دارند.

22. قيل له عليه السلام من أَعظم النَّاس قدراً؟

فقال عليه السلام: مَنْ لَمْ يُبالِ الدُّنْيا في يَدَيْ مَنْ كانَتْ [22] .

بحضرتش گفتند: چه كسي قدر و منزلتش از همه بيشتر است؟ فرمود: آنكس كه فكرش مصروف دنيا نباشدو اهميت ندهدكه دنيادر دست چه كساني افتاده است.

23. وَ قالَ عليه السلام: إِنَّ مِنْ حُسْنِ الْمَرْءِ تَرْكُهُ ما لايَعْنَيْهِ [23] .

از خوبي انسان آن است كه كاري را كه لازم ندارد انجام ندهد.

24. وَ قالَ عليه السلام: مَنْ عَبَدَاللَّهَ حَقَّ عِبادَتِهِ، أَتاهُ اللَّهُ فَوْقَ أَمانيهِ وَ كَفَايَتِهِ [24] .

هر كس حق بندگي خدا را بجاي آورد، خداوند بيش از آنچه آرزو داشته،و بيش از حد كفايتش به او عطا خواهد فرمود.

25. وَ قال عليه السلام: مَنْ عَرَف َحَقَّ أَبَوَيْهِ الْأَفْضَلَينْ مُحَمَّدٌ وَ عَلِيٌّ، وَ أَطاعَهُماحَقَّ طاعَتِهِ، قيلَ لَهُ، تَبَجَّحْ، في أَيّ الْجِنانِ حَيْثُ شِئْتَ [25] هر كس حق دو پدر روحاني خويش محمد و علي صلي الله عليه وآله را بشناسد، و آنگونه كه بايست از آنان اطاعت نمايد، به او خواهند گفت با افتخار و سربلندي در هر جاي بهشت كه مي خواهي بياساي.

26. عَنِ الْحُسين بن علي عليهما السلام قال: دَخَلْتُ عَلي رَسُول اللَّهُ صلي الله عليه وآله وَ عنده أُبيّ بن كعب، فَقال لي رَسُول اللَّه صلي الله عليه وآله: مَرحَباً يَا أَبا عَبداللَّه، يا زين السماوات وَالْأرض، فقال له أُبيّ: وَ كيف يَكُون يا رسُول اللَّه زَين السَماوات وَالاَْرض أحدٌ غيرك؟ فَقال: يَا أُبيّ، وَ الَّذي بعثني بالحقّ نبياً إنّ الحسين بن عليّ في السماء أَكبر منه في الْأرض، و إِنَّه لمكتوب عن يمين العرش: مصباح هديً و سفينة نجاة [26] .

امام حسين عليه السلام مي فرمايد: خدمت رسول خدا(ص) در حالي كه ابي بن كعب در حضور آنحضرت بوده رسول خدا به من فرمود: بارك الله اي اباعبدالله، اي زينت آسمانها و زمين، آنوقت ابي بن كعب عرض كرد يا رسول الله چگونه غير از خودت زينت آسمانها و زمين باشد؟ فرمود: اي ابي، قسم به خداوندي كه مرا به حق به پيامبري برگزيد حسين بن علي در آسمانها بزرگتر از زمين است، و بدرستي در سمت راست عرش پروردگار نوشته شد كه حسين چراغ هدايت و كشتي نجات است.

27. وَ قال عليه السلام: لَوْلا ثَلاثَةٌ ما وَضَعَ ابْنُ آدَمَ رَأْسَهُ لِشَي ءٍ: أَلْفَقْرُ وَ الْمَرَضُ وَ الْمُوتُ [27] .

اگر حوادث سه گانه: فقر، مرض، مرگ نمي بود بني آدم در برابر هيچ چيز سر فرود نمي آورد.

28. وَ قالَ عليه السلام: مَنْ اتانا لَمْ يَعْدَمْ خَصْلَةً مِنْ أَرْبَع: آيَةً مُحْكَمَةً وَ قَضِيَّةً عادِلَةً، وَ أَخا مُسْتَفاداً، وَ مُجالَسَةَ الْعُلَماءِ [28] .

هر كس نزد ما آيد هيچ نباشد يكي از اين چهار خصلت را خواهد يافت: برهاني متين مي شنود، از قضاوتي عالانه برخوردار مي گردد، بابرداري سودمند و پرفايده روبرو خواهد شد و ثواب همنشيني با علما را خواهد برد.

29. وَ قَالَ(ع): أَلصِّدقُ عِزٌّ، وَ الْكِذْبُ عَجْزٌ وَ السِّرُ أَمانَةٌ، وَ الْجَوازُ قَرابَةٌ، وَ الْمَعُونَةُ صَداقَةٌ، وَ الْعَمَلُ تَجْرَبَةٌ، وَ الْخُلْقُ الْحَسَنُ عِبادَةٌ، وَ الصَّمْتُ زَيْنٌ وَالشُّحُّ فقرٌ و السَّخاءُ غِنيً، و الرِّفْقُ لُبُّ [29] .

فرمودند:

1. راستگوئي موجب سرافرازي است.

2. دروغگوئي نشانه عجز و ناتواني است.

3. اسرار ديگران نزد شما امانت است.

4. همسايگي نوعي قرابت و خويشاوندي است.

5. كمك به ديگران نشانه صداقت است.

6. كار به انسان تجربه آموزد.

7. اخلاق نيكو عبادت شمرده مي شود.

8. سكونت زينت بخش آدمي است.

9. حرص و آز نوعي فقر رواني است.

10. سخاوت و بخشش نوعي بي نيازي است.

11. مدارا با ديگران از خردمندي است.

30. وَ قالَ عليه السلام: لايَكُونُ الْأَمْرُ الَّذي تَنْتَظِرُونَهُ حَتَّي يَبْرَأَ بَعْظُكُمْ مِنْ بَعْضٍ، وَ يَشْهَدَ بَعْضُكُمْ عَلَي بَعْضٍ وَ يَلْعَنَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً.

قَال الراوي: فَقُلت: ما في ذلك الزَّمان مِن خَير!

فقال له عليه السلام: أَلْخَيْرُ كُلُّهُ في ذلِكَ الزَّمانِ، يَخْرُجُ الْمَهْدي فَيَرْفَعُ ذلِكَ [30] .

فرمودند: آن انتظاريكه شما درباره ظهور مهدي(ع) داريد بسر نخواهد آمد مگر آنگاه كه بعضي از شماها از بعضي ديگر بيزاري جويد و برخي از شماها به زيان برخي ديگر گواهي دهد، ودسته اي دسته ديگر را لعنت نمايد.

را وي گويد: گفتم: در اين زمان ديگر اثري از نيكي نخواهد ماند! حضرت فرمود: تمام نيكيها در آن زمان خواهد بود، زيرا در اين دوران است كه مهدي ظاهر خواهد گشت، و زشتيها را برخواهد داشت.

31. وَ قالَ عليه السلام: قَائِمُ هذهِ الْأُمَّةِ هُوَ مِنْ وُلْدِي، وَ هُوَ صَاحِبُ الْغَيْبَةِ، هُوَالَّذي يُقْسَمُ ميراثُهُ وَ هُوَ حَيُّ [31] .

فرمودند: قائم اين امت از فرزندان من خواهد بود، و او داراي غيبتي است، در حاليكه زنده است دوران غيبت ميراثش را تقسيم مي نمايند.

32. عن حبيب بن مظهر الاسدي انه قال للحسين عليه السلام: اي شئ كنتم قبل ان يخلق اللّه عزّ و جلّ آدم عليه السلام؟

فَقالَ عليه السلام: كُنَّا أَشْباحَ نُورٍ نَدُورُ حَوْلَ عَرْشِ الرَّحمنِ، فَنُعَلِّمُ لِلْمَلائِكَةِ التَّسبيع وَ اللتَّهْليلَ وَ التَّحميدَ [32] .

از حبيب بن مظاهر اسدي روايت شده است كه از امام حسين(ع) پرسيد: شما خاندان پس از آنكه خداوند آدم را بيافريند چگونه بوديد؟ فرمودند: همانند نورهائي بوديم كه اطراف عرش الهي سير مي كرديم، و فرشتگان را درس تسبيح و تهليل و تحميد مي آموختيم.

33. قَالَ لَهُ رَجُلٌ: يَا ابن رَسُول اللَّهَ أَنَا مِن شَيعتَكم الخاص؟

فقال عليه السلام: يا عَبْدَاللَّهِ فَاِذاً أَنْتَ كَاِبْراهيمَ الْخَليلِ، اَلَّذي قالَ اللَّهُ تَعالي: وَ إِنَّ مِنْ شيعَتِهِ لَإِبْراهيمَ، إِذْجاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَليم [33] فَاِنْ كانَ قَلْبُكَ كَقَلْبِهِ، فَاَنْتَ مِنْ شَيعَتِنا، وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ قَلْبُكَ كَقَلْبِهِ، فَهُوَ طاهِرٌ مِنَ الْغِشّ وَ الغِلّ فَاَنْتَ مِنْ مُحِبَّينا، وَ إِلاَّ فَاِنَّكَ إِنْ عَرَفْتَ اَنَّكَ بَقَوْلِكَ كاذِبٌ فيه اِنَّكَ لَمُبْتَلي بِفالِجٍ لايُفارِ قُكَ اِليَ الْمَوْتِ، اَوْ جُذامٍ لِيَكُونَ كَفَّارَةً لِكِذْبِكَ هذا [34] .

مردي گفت: يا ابن رسول الله من از شيعيان مخصوص شما هستم حضرت فرمود: اي بنده خدا پس اينك تو همانند ابراهيم خليل هستي كه خداوند مي فرمايد: و از شيعيان او (حضرت نوح) ابراهيم است. زيرا با قلبي سليم بدرگاه خداوند آيد». اگر قلب تو نيز همانند قلب او باشد، تو از شيعيان ما خواهي بود، و اگر قلبت به آن درجه نرسيد كه از هرنوع غلّ و غشّي پاكيزه است، تو از دوستداران ما هستي، و گرنه چنانچه خود مي داني كه در گفتارت دروغ مي گوئي به يك بيماري فلجي مبتلا شوي كه تا دم مرگ خوب شدن نداشته باشي يامرض جذامي دامن گيرت شود كه كفاره اين دروغگوئيت باشد.

34. وَ قال عليه السلام: اَنَا قَتيلُ الْعَبَرَةِ، لايَذْكُرُني مُؤْمِنٌ إِلاَّ بَكي [35] .

من كشته اشك چشمانم، هيچ مؤمني مرا بياد نخواهد آورد مگر آنكه براي من گريه خواهد كرد.

1. قال الحسين عليه السلام:

اَلصِّدْقُ عِزٌّ، وَالْكِذْبُ عَجْزٌ وَ السِّرُّ اَمانَةٌ، وَ الْجَوازُ قَرابَةٌ، وَ الْمَعُونَةُ صَداقَةٌ، وَ الْعَمَلُ تَجْرُبَةٌ، وَ الْخُلْقُ الْحَسَنُ عِبادَةٌ، وَ الصَّمْتُ زَيْنٌ وَ السُّحُّ فَقْرٌ وَ السَّخاءُ غِنيً، وَ الرِّفْقُ لُبٌّ. [36] .

1. راستگوئي موجب سرافرازي است.

2. دروغگوئي نشانه عجز و ناتواني است.

3. اسرار ديگران نزد شما امانت است.

4. همسايگي نوعي قرابت و خويشاوندي است.

5. كمك به ديگران نشانه صداقت است.

6. كار به انسان تجربه آموزد.

7. اخلاق نيكو عبادت شمرده مي شود.

8. سكوت زينت بخش آدمي است.

9. حرص و آز نوعي فقر رواني است.

10. سخاوت و بخشش نوعي بي نيازي است.

11. مدارا با ديگران از خردمندي است.

2. و قال عليه السلام:

لا تَأْ مَنْ إلاَّ مَنْ قَدْ خابَ اللَّهَ تعالي. [37] .

كسي را امين مپندار مگر آنكه بداني از خدا مي ترسد.

35. و قال عليه السلام:

مَنْ عَبَدَاللَّهَ حَقَّ عِبادَتِهِ، أَتاهُ اللّهُ فَوْقَ اَمانيهِ وَ كَفايَتهِ. [38] .

هر كس حق بندگي خدا را بجاي آورد، خداوند بيش از آنچه آرزو داشته، و بيش از حد كفايتش به او عطا خواهد فرمود.

36. و قال عليه السلام:

مَنْ عَرَفَ حَقَّ اَبَوَيْهِ اْلأَفْضَلَيْنِ مُحَمَّدٌ وَ عَلِيٌّ، وَ أطاعَهُما حَقَّ طاعَتِهِ. قيلَ لَهُ، تُبَجَّحْ، في اَيِّ الْجِنانِ حَيْثُ شِئْتَ. [39] .

هر كس حق دو پدر روحاني خويش محمدصلي الله عليه وآله و علي عليه السلام را بشناسد، و آن گونه كه بايست از آنان اطاعت نمايد، به او خواهد گفت با افتخار و سربلندي در هر جاي بهشت كه مي خواهي بياساي.

37. و قال عليه السلام:

ما مِنْ عَبْدٍ قَطَرَتْ عَيْناهُ فينا قَطْرَةً، اَوْ دَمَعَتْ دَمْعَةً اِلاَّ بِوَّأَهُ اللَّهُ بِها فيِ الْجَنَّةِ حَقْناً لَهُ. [40] .

هر كس بخاطر مصائب ما اهل بيت قطره اشكي از چشم خود سرازير كند، و يا اشك در چشمانش حلقه زند، خداوند بوسيله آن اشك او را از عذاب حفظ نموده در بهشت جاي دهد.

38. قَالَ الْحُسَينُ بْنُ عَليّ عليهما السلام:

إِذا صاحَ النَّسْرُ، قالَ: يا ابْنَ آدَمَ عِشْ ما شِئْتَ آخِرُهُ الْمُوت [41] يعني وقتي كركس بانگ برمي آورد، مي گويد: اي پسر آدم هر چند كه مي خواهي زندگي كن، سرانجام كار مرگ است.

39(سُئِلَ الْحُسَين عليه السلام لَم افْتَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَل عَلي عَبيدِهِ الصَّومَ، قالَ: لِيَجِدَ الغَنِيُّ مَسَّ الْجُوع فَيَعُودَ بِالْفَضْلِ عَلَي الْمَساكين [42] .

از امام حسين عليه السلام پرسيدند كه چرا خداوند صوم را بر بندگان واجب كرد؟ فرمود: زيرا مردم غني زحمت جوع والم گرسنگي را درك كنند و مردم مسكين و فقير به فضل وجود دستگير شوند.

40(عن الحارث بن مغيرة النضري قال: قلت لابيعبد الله الحسين بن علي عليهما السلام: بأي شي ء نعرف المهدي؟

فقال عليه السلام: بالسكيند والوقار.

قلت: و بأي شي ء؟

قال: بِمَعرفَةِ الْحَلالِ وَ الْحَرام، وَ بِحَاجَةِ النَّاسِ اِلَيْهِ وَلايَحْتاجُ اِلي اَحَدٍ [43] .

حارث سؤال مي كند: به چه وسيله مهدي عليه السلام را خواهيم شناخت؟

فرمودند: باآرامش و وقارش

گفتم: ديگر با چه نشاني؟ فرمودند: به نشان معرفتي كه در حلال و حرام دين دارد، و به نشان احتياجي كه مردم به او دارند، و او به احدي نيازي نخواهد داشت.

يا رَبِّ الْحُسَين بِحَقِّ الْحُسَين إِشْفِ صَدرالْحُسَين بِظُهُورِ الْحجة.