6. يَا أَهْلَ الْكُوفَةِ أَنْتُمْ الْأَحِبَّةُ الْكُرَماءُ، وَ الشِّعارِ دُونَ الدِّثارِ، فَجِدُّ وَ في إِحْيَاءِ مَا دَثَرَ بَيْنَكُمْ، وَ تَسْهيلِ مَا تَؤَعَّرَ عَلَيْكُمْ، أَلا إِنَّ الْحَرْبَ شَرُّها ذَريعٌ، وَطَعْمُها فَظيعٌ، هِيَ جُرَعٌ مُسْتَحْساةٌ، فَمَن اَخَذَلَها اَهْيَتَها، وَ اسْتَعَدَّلَها عُدَّتَها، وَلَمْ يَأْلَمْ كُلُومَها عِنْدَ حُلُولِها، فَذاكَ صاحِبُهَا، وَ مَنْ عَاجَلَها قَبْلَ اَوانِ فُرْصَتَها، وَ اسْتِبْصارِ سَعْيِه فِيها، فَذَاكَ قَمِنٌ، اِلاَّ اَنْ يَنْفَعَ قَوْمَهُ، وَ اِنْ يَهْلِكْ نَفْسَهُ نَسْئَلُ اللَّهِ بُقِوَّتِهِ أَنْ لايَذْعَمِكُمْ بِالْفِتْنَةِ. [1] .

بنابر روايت نصربن مزاحم حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام چون تجهيز سپاه براي جهاد اهل شام نمود خطبه انشاء فرمود سپس فرزند ارجمندش حضرت امام حسن عليه السلام و بعد حضرت امام حسين عليه السلام بپاي خواست و خطبه بدين مضمون ايراد فرمود و مردم را دعوت به جهاد نمود.

پس از حمد و ثناي پروردگار فرمود: اي مردم كوفه شمائيد آن دوستان با كرامت از خواص نه مانند ساير ناس.

پس بكوشيد در زنده كردن آنچه كهنه و مندرس گشته در ميان شما (يعني احكام دين خدا) و آسان نمودن آنچه سخت و دشوار گشته است بر شما.

بلي جنگ صدماتش سريع و سخت است و طعمش ناگوار و همانا جرعه هاي آن پي درپي و گلوگير است هر كس خود را مهيا سازد براي آن آماده كند اسباب آن را سختيها و زخمهاي جنگ او را بدرد نياورد اين چنين است كسيكه جنگجو باشد.

اما كسيكه به جنگيدن عجله كند و پيش تازد قبل از آنكه فرصت بدست آيد و كوشش او از روي بينائي نباشد اين گونه جنگ تندروي خواهد بود مگر آن كه براي قومش بهره و فائده داشته باشد اگر چه خود را به هلاكت انداخته و از خداوند مسئلت مي نمايم كه خداوند شما را در فتنه ها نكوبد و در هم نشكند.