بازگشت

گفتار امام حسين


در آن انديشيدم كه سخنان گهربار سالار شهيدان را در چهل حديث جمع آوري نموده و در اختيار علاقمندان به ساحت مقدّس آنحضرت گذاشته تا از فرمايشات آن حضرت بهره مند گرديم.

اين مجموعه داراي خطابه، موعظه و كلمات قصار است كه حاوي مطالب عقيدتي، اخلاقي، اجتماعي سياسي و تربيتي مي باشد.

به فرمايش امام صادق عليه السلام: «سلام مرا به موالي و دوستان مابرسانيد و آنان را سفارش به تقوي و عمل صالح و... مي فرمايد: دانش دين را به يكديگر برسانيد، زيرا علم دين زنده كردن امر ما است، خداي رحمت كند بنده اي راكه مرا زنده كند» [1] .

اين مجموعه گفتار را با دعاي امام حسين عليه السلام شروع مي كنيم. اميد است نورانيت بيشتري در قلوب ما ايجاد كند، تا هدايتي روشنتر از آن مكتب والا فراگيريم، زيرا آنان چراغهاي هدايت و كشتي نجات مي باشند.

آنحضرت به درگاه الهي عرضه مي دارد:

اَللَّهُمَّ إنّي أَسْئَلُكَ تَوْفيقَ أَهْلِ الْهُدي، وَ أَعْمالَ أَهْلِ التَّقْوي، وَ مُنا صَحَةَ أَهْلِ التَّوْبَةِ، وَ عَزْمَ أَهْلِ الصَّبْرِ، وَ حَذَرَ أَهْلِ الْخَشْيَةِ، وَ طَلَبَ أَهْلِ الْعِلْمِ، وَ زَينَةَ أَهْلِ الْوَرَعِ وَ حَذَرَ أَهْلِ الْجَزَعِ.

حَتَّي أَخافَكَ أَللَّهُمَّ مَخافَةً تَحْجُزُني عَنْ مَعَاصيكَ وَ حَتَّي أَعْمَلَ بِطاعَتِكَ عَمَلاً أَسْتَحِقُّ بِهِ كِرامَتَكَ، وَ حَتَّي اُناصِحَكَ فيِ التَّوْبَةِ خَوْفَاً لَكَ، وَ حَتَّي أَخْلُصُ لَكَ فِي النَّصيحَةِ حُبَّاً لَكَ، وَ حَتَّي اَتَوَكَّلُ عَلَيْكَ فِي الْأُمُورِ حُسْنَ ظَنٍّ بِكَ، سُبْحَانَ خالِقِ النُّورِ، وَ سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظيم وَ بِحَمْدِهِ [2] .

پروردگارا! از درگاهت مسئلت مي نمايم كه: همانند اهل هدايت توفيقم دهي، و همانند افراد با تقوي توفيق عملم عطا كني، و همانند توبه كنندگان واقعي توفيق اخلاصم عطا فرمائي.

خداوندا! از تو مي خواهم به من عزمي راسخ دهي، آنچنان كه به بندگان صابرت عطا كرده اي.

خدايا! آن چنان ترس و خشيتي در دلم قرار ده، كه در دل بندگان اهل خشيت خود قرار داده اي.

الهي: همانگونه كه طالبان علم در طلب دانش مي كوشندبه من توفيق درك علوم ومعارف راعنايت كن.

خداوندا: مرا به زينت بندگان پرهيزكارت بياراي، و همانند آن بندگان كه بدرگاهت زاري مي كنند، توفيق حذر از معاصي عطا فرما.

بار پروردگارا! در اثر اين توفيقات و موهبتهايت چنان از تو بترسم كه بگرد نافرمانيت نگردم، و چنان به وظايفم عمل كنم كه مستوجب لطف و عنايت تو شوم، تا در عشق به تو خالص و بي ريا گردم، و در كارهاي خوب به مدد و ياريت دلبستگي پيدا كنم.

منزّه از هر عيب و نقصي است خداوندي كه آفريننده نوراست. خداوند را منزه دانسته او را از جان و دل مي ستايم.


پاورقي

[1] وسائل: 7/12.

[2] مهج الدعوات: ص 157. تأليف سيدبن الطاوس.