همانهائي كه هنگام حركت از مكه امام درباره آنان به محمد حنفيه فرمود: «إنّ اللّه شاءَأن يريهُنَّ سبايا». خداوند مي خواهد اين زنان را اسير ببيند.

اكنون سر اسارت آنان روشن مي گردد و پرده ها يكباره بالا مي رود. كاروان اهل بيت عصمت و طهارت وظيفه بزرگ و مقدس خود را به عالي ترين صورت انجام مي دهد و توانستند موج بنيانكن انقلاب حسيني را تا شام بلكه در دنيا ثابت كنند.

اين زنان و فرزندان داغديده هر چند در صورت اسيران بي پناه به سوي شام در حركتند اما در واقع كاروان تبليغ حسين بن علي عليهما السلام هستند و سرنوشت نهضت بدست آنها سپرده شده است. آنها مي خواهند حكومت يزيد را در برابر اجتماع و ملت به محاكمه بكشند، آنها مي خواهند در ميان همان محملهاي بي روپوش و با همان بازوهاي به ريسمان بسته و در لباس اسارت با مردم صحبت كنند و خطبه ها ايراد نمايند. آنها مي خواهند سند رسوائي و ننگ بني اميه را صادر كنند، آنها بايد حقيقت و صورت واقعي فاجعه دردناك كربلا را از دستبرد و تحريف حكومت حفظ كنند و آن را با همان قداست و عظمت به اطلاع امت برسانند، آنها دستگاههاي ضبط اباعبدالله عليه السلام هستند و بايد نداهاي روح بخش آن حضرت را با همان سوز و گدازي كه داشت به گوش همگان برسانند.