مدت سي سال امام حسين عليه السلام با پدر خويش امام علي عليه السلام زندگي كرد. همان امامي كه به فرموده رسول خداصلي الله عليه وآله: «من ميزان علم هستم؛ و علي دو كفه آن، و حسن و حسين عليهما السلام رشته نخهاي آن؛ و فاطمه عليها السلام علاقه، و امامان عليهم السلام از امت من عمود آن هستند. در آن ميزان، اعمال دوستان و دشمنان ما وزن مي شود [1] .

در تمام اين مدت، با دل و جان از اوامر پدر اطاعت مي كرد، و در چند سالي كه امام علي عليه السلام متصدي خلافت ظاهري شد، حضرت امام حسين عليه السلام در راه پيشبرد اهداف اسلامي، مانند يك سرباز فداكار مي كوشيد؛ و در جنگهاي «جمل»، «صفين» و «نهروان» شركت داشت [2] .

در زمان حكومت عمر، امام حسين عليه السلام وارد مسجد شد، خليفه را بر روي منبر رسول خداصلي الله عليه وآله مشاهده كرد كه سخن مي گفت، بلا درنگ از منبر بالا رفت و فرياد زد: از منبر پدرم فرود آي [3] .