دنيا بسان نو عروسي است فريبنده وافسون گر، اگر چه متاعش ناپايدار است ، امابسا افراد در دوستي اش يك دل و پايدارند و در به فراموشي سپردن فنا پذيريش متحد.اگر چه زندگاني اش كوتاه و ارزشش ناچيز است اما زيورهايش ، كم چشم ها را كور نكرده است و كم انسان ها را در پي خويش خسته و درمانده نساخته است . وچه هشداري دارد كلام الهي در اين باره (زين للناس حب الشهوات ) مال وفرزند وزن وسيم همه زينتند ما در اين سياه بازار اوهام ، فرياد علي بلند است كه «غري غيري » چشمان عبرت آموز آن يگانه دوران ووصي پيامبر خدا آينده را مي كاود و سرانجام اين آغاز نافر جام را بر زبان مي راند: «كيف أصبحت بيوتهم قبورا و ما جمعوا بورا وصارت أموالهم للوارثين و أزواجهم لقوم آخرين » وحسين كه ادامه زندگاني اوست ، جز اين نمي تواند باشد. پس اونيز همتش از زيورها و زينت هاي دنيوي منصرف و به جهان باقي مايل است : «و همتك عن زينتها مصروفة ... ورغبتك في الاخرة معروفة » از اين رو، در عاشورا زينت هاي اجباري اين دنيا را به درخت بي زوال «باقيات الصالحات » پيوند مي زند: (المال والبنون زينة الحيوة الدنيا والباقيات الصالحات خيرٌ عند ربك ثواباً و خيرٌ أملاً) چرا كه اومي خواهد در همه آزمايش ها سر فراز باشد و اين نيز عرصه آزمايش است : (و اعلموا أنماأموالكم وأولادكم فتنة وأن الله عنده أجرٌ عظيم ).