في ذيل تفسير قوله : (وعلّم آدم الاسماء كلّها) قال أعرابي قصد الحسين بن علي (ع) فسلّم عليه وسأله حاجته ، وقال : سمعت جدّك يقول : «إذا سألتم حاجة فاسألوها من أربعة ، إمّا عربي شريف ، أو مولي كريم ، أو حامل القرآن ، أوصاحب وجه صبيح ، فأمّا العرب فشرفت بجدّك ، وأما الكرم فدأبكم وسيرتكم ، وأما القرآن ففي بيوتكم نزل ، وأما الوجه الصبيح فإنّي سمعت رسول الله (ص) يقول : «إذا أردتم أن تنظروا إلي ّ فانظروا الي الحسن و الحسين .»

فخر رازي در تفسير كبيرش در ذيل آيه شريفه (و علّم آدم الاسماء كلّها) گفته است : اعرابي نزد امام حسين (ع) آمد، بر آن حضرت سلام كرد، و حاجتش را طلب نمود، و به آن حضرت گفت : از جدّت رسول خدا (ص) شنيدم كه مي فرمود: «اگر حاجتي خواستيد از چهار نفر بخواهيد: يا از عرب شريف ، يا از مولاي كريم ، يا از حامل قرآن ، يا از كسي كه داراي سيماي روشن و چهره نوراني است . (همه اين اوصاف در شما است ،) از لحاظ عرب بودن به سبب جدّت رسول الله شريف هستي ، و از جهت كرم ؛ كرامت و بزرگواري ادب و سيره شماست . و اما از جهت قرآن ؛ كلام خدا در خانه هاي شما نازل شده است . و اما چهره نوراني ؛ من از رسول خدا (ص) شنيدم كه مي فرمود: «هرگاه خواستيد به طرف من نظر كنيد،به حسن و حسين نگاه كنيد.»

اين حديث به خوبي نشان مي دهد كه حضرت امام حسين (ع) و هم چنان برادرش امام حسن (ع) در نزد رسول خدا از چنان موقعيت و مقامي برخوردار بوده كه نظر به چهره آنان ، نظر به سيماي مبارك رسول الله (ص) است ، و بدون ترديد هرگونه هتك و بي حرمتي به آنان هتك و بي حرمتي به رسول الله (ص) است . و در اين مورد احاديث فراواني وارد شده كه در جايش ذكر خواهد شد.