حسيني از نويسندگان مذهبي اهل سنت مصر، كتابي ذيل عنوان امام حسين (ع) نوشت . او امام حسين را راد مردي مي داند كه روحي ممتاز داشته و از شرافت خانوادگي برخوردار بوده است . امام حسين (ع) مركز همه فضايل اخلاقي و اعمال پسنديده بوده است . او در زمان حيات ، رايت روشن و بعد از شهادت نيز براي جويندگان راه درست ،الگويي نوراني و روشن بود. حماسه عاشورايي امام (ع) نيز اگر چه شنيدنش هر مسلماني را اندوهگين مي سازد و هر خردمندي را به خشم مي آورد. اما نتايج ارزشمند بسياري هم داشته است .

در مورد توابين مي نويسد: شگفتي از شيعه است كه پيشواي خود را در زمان حيات خوار كردند و پيش از شهادت ياري ننمودند. آنان پس از كشتن نواده رسول خدا از كرده خود پشيمان شدند و خويشتن را توّابين نام نهادند و به خون خواهي وي قيام كردند امّا راه روشن را نيافتند.