اين مقصد درباره حجاج مخصوص آن حضرت از ملائكه گرفته تا انبياء و انسان ها است؛ كه اولين آنها پيامبر صلي الله عليه و آله مي باشد. آن حضرت داراي حج و مناسك خاصي در اين باره است كه به خواست خدا آن را تبيين خواهيم كرد. بعد از پيامبر كساني كه در ركاب امام حسين عليه السلام به شهادت رسيدند؛ چرا كه آنها براي آن حضرت حقيقتا حج به جا آوردند. اين شهدا به خاطر او از هرگونه عادتي امتناع كردند و زنان و كودكان و اموال و حيات را به امام بازگرداندند و سه شب در مناي او بيتوته كردند و لباس هاي دوخته شده را از تن بيرون آوردند و لباس هاي غيردوخته را هم به او بازگرداندند، از اين رو بدون كفن به خاك سپرده شدند. نحوه حج اين شهدا نيز با اختلاف در مناسكشان با هم تفاوت داشت، و چون امام بيت حقيقي است، لذا آنها بر گرد او طواف كردند، البته طواف آنها تنها چرخيدن و دور زدن نبود؛ آنها داراي سعي هم بودند، البته نه سعيي كه تنها راه رفتن باشد، همچنين آنها با آن حضرت وقوفي داشتند كه تنها حضور در موقف مطرح نبود، و آنها در كنار آن حضرت داراي نمازي بودند كه تنها نماز طواف نبود.

نيت آنها هم در اين مناسك مانند نيت ساير حجاج و يا ساير شهداي ديگر نبود، بلكه نيت خالصي بود كه خصوصيات ويژه اي داشت و با اين نيت حالتي بر آنها عارض گرديد كه امكان بيان آن نيست. آنها وقتي آن حالت حسين عليه السلام و نحوه تنهايي و اضطرار او و خانواده و كودكان آن حضرت و حالت آنها را مشاهده كردند، براي جان دادن شتاب ورزيدند. البته اعمال و مناسك آنها با هم تفاوت دارد. برخي از آنها محرم شدند، البته نتوانستند باقي مناسك را به جا آورند، مانند كساني كه در اول روز عاشورا به شهادت رسيدند. برخي هم مانند حربن يزيد رياحي، به خاطر اضطراب از نيت حجش، به بوسيدن آستانه بيت اكتفا كرد. تعداد ديگري مانند سعيدبن عبدالله حنفي، پس از احرام، به طواف بر گرد بيت حقيقي اكتفا كرد و به شهادت رسيد. تعداد ديگري، طواف وقوف و سعي را به جا آوردند.

برخي ديگر نيز نماز طواف را با بيت (حقيقي) و در كنار او، به سوي بيت به جا آوردند. برخي از اين شهدا در بوسيدن اركان بيت به هنگام طواف، ويژگي هايي دارند. برخي از آنها نيز مانند غلام ترك، بيت را استلام و اركان آن را بعد از شهادت او بوسيدند. ما براي همه اين شهدا بيتوته ايام تشريق در منا ميسر شد.

اما زناني كه به عنوان حاجيان آن حضرت مي باشند. دسته اول كساني هستند كه به همراه حسين عليه السلام در كربلا حج خاصي از آنها محقق شد. اولين آنها مادر وهب همان زن نصراني بود كه به تازگي اسلام آورده بود. بعد از استطاعت، براي حج بيت، احرام بست و در مشعر با شعور خاصي وقوف كرد و دريافت كه واجب است حسين عليه السلام را ياري نمود و امر به نصرت و ياري او مقرر است و آن حضرت بيتي است كه مي بايست براي او قرباني تقديم كرد؛ از اين رو قرباني و هديه خود را تقديم نمود. او نزد فرزندش آمد و به او گفت: پسرم! برخيز و فرزند دختر پيامبر خدا صلي الله عليه و آله را ياري كن. پسر گفت: اي مادر! چنين خواهم كرد و كوتاهي نمي كنم. آنگاه در حالي كه رجز مي خواند به ميدان رفت و هفده نفر سواره و دوازده نفر پياده را كشت و بازگشت و در مقابل مادر و همسرش ‍ ايستاد و گفت: اي مادر! آيا از من راضي شدي؟ مادر گفت: نه، تا اينكه در پيشگاه فرزند دختر رسول خدا صلي الله عليه و آله به شهادت برسي و او در روز قيامت شفيع تو بشود پس اي پسرم! به ميدان جنگ بازگرد؛ سپس خود آن زن نيز چنان دشمنان را با سنگ رمي مي كرد كه نظيري نداشت.

دومين زن، همسر وهب بود. اين زن، ابتدا اين بيت را نمي شناخت و براي حج آن محرم نشده بود، بلكه مانع همسرش شد و گفت مرا آزرده نكن. اما مادر وهب گفت: به حرف او گوش نكن. بعد، حالتي بر او عارض شد و براي اين حج احرام بست و خطاب به همسرش گفت: در راه پاكان قتال كن. اين زن خود نيز گرد خانه طواف كرد و براي جنگيدن هروله كنان رفت، تا اينكه غلام شمر او را به شهادت رساند و او كشته بر زمين افتاد. اين زن همراه با ديگر شهدا اين ويژگي را يافت كه سه شبانه روز در مناي (حسين) بيتوته كند، اما معلوم نيست كه آيا سر او را هم به همراه سر شهدا با خود بردند يا نه.

زن سوم، اين زن داراي همسر و فرزندي بود كه به سن بلوغ نرسيده بود.

همسرش به شهادت رسيد و حسين عليه السلام ملاحظه فرمود كه پسرش ‍ نيز عازم ميدان است. امام فرمود: اين نوجوان، پدرش به شهادت رسيده و شايد مادرش راضي به جنگيدن او نباشد. آن نوجوان گفت: اي پسر رسول خدا! مادرم به من دستور اين كار را داده است. او به من گفت: پسرم! برخيز و در پيشگاه فرزند پيامبر خدا صلي الله عليه و آله بجنگ. بنابراين آن زن، فرزند خود را هديه و قرباني حسين كرد و هنگامي كه سر پسرش را به طرفش ‍ پرتاب كردند، آن را در بر گرفت و بوسيد و سپس به طرف آنها پرتاب نمود.

اما حقيقت حج حسين عليه السلام در حاجيه خانمي تحقق پيدا كرد كه احدي قبل و پس از او، مناسك آن حج را به جا نياورد. اين شخص، همان زينب دختر علي عليهماالسلام است. اما كسي چه مي داند كه حج او چيست و كيفيت مناسك و احرام بستن او چگونه بود و همچنين كسي نمي داند كه كعبه او، ركن او و مستجار او كيست. شرح اين مطلب در عنوان مخصوص به آن حضرت در عناوين جلد دوم - به خواست خدا - خواهد آمد.