در قرآن آياتي وجود دارد كه حاوي اسامي، صفات و خواص ويژه اي است، مانند آيه نور، آيه تطهير، آية الكرسي و آياتي كه خواص مخصوصي دارند و آيات شفاء و آيات سجده. در حسين عليه السلام نيز كرسي رفيعي است كه علم آن آسمان ها و زمين را فرا گرفته است. همچنين در حسين دو آيه نور وجود دارد، يك آيه نور براي سر آن حضرت و ديگري براي پيكر پاكش. آيه اول براي بسياري از كساني كه در راه شام بودند، متجلي شد؛ مثلا براي زيد بن ارقم، هنگامي كه با سر حسين عليه السلام از كنار خانه او گذشتند، اين آيه متجلي شد، او شعاع نور را ديد كه از پنجره اي كه به طرف راه بود، وارد اتاقش شد، تعجب كرد و نگاه كرد، ديد نور از سري است كه بر نيزه است و از آنجا برده مي شود، همچنين او شنيد كه اين سر در حال تلاوت آيات سوره كهف است. آيه دوم را آن زارع از قبيله بني اسد كه شبانه آمده بود تا كشته ها را ببيند، ملاحظه كرد. او گفت: در آنجا جسدي را ديدم كه در شب چون خورشيد تابان نور افشاني مي كرد و شيري آمده در كنار آن نشسته بود. در محبت به حسين عليه السلام آيات شفا براي امراض معنوي و در تربت آن حضرت آيات شفا براي بيماري هاي ظاهري وجود دارد.

در پيكر مطهر حسين عليه السلام چهار آيه مانند آيات چهارگانه سجده وجود دارد كه لازم است محبان آن حضرت هنگام ملاحظه آنها بر زمين افتاده و سجده نمايند، همان طور كه لازم است هنگام تلاوت آيات چهارگانه سجده كرد. يكي از آيات، اثر تير بر قلب آن حضرت است كه بر قلب او وارد شد و از پشت آن حضرت بيرون آمد. آيه ديگر اثر نيزه اي است كه صالح بن وهب زناكار بر پهلوي امام عليه السلام زد و موجب شد امام از روي اسب بر زمين افتد. آيه سوم، اثر ضربه شمشيري است كه مالك بن يسر بر سر مبارك امام حسين عليه السلام وارد كرد و در اثر آن عمامه و شب كلاه از سر حضرت افتاد و سر امام برهنه گرديد. آيه چهارم، اثر شمشير بر گلوي بريده آن حضرت است كه در اثر آن سر از بدن جدا گرديد، اما بر قفا اثر گذاشت. اين آيات چهارگانه همان آياتي است كه بر جسد شريف امام نقش بست و لازم است محبان آن حضرت هنگام تصور آنها يا شنيدن آنها سجده كنند.

اما آيات مخصوص كه داراي خواص ويژه هستند: در حسين عليه السلام آيات، سبب ها و مسائلي موجود است كه به واسطه آنها مي توان به خواسته هاي دنيا و آخرت دست يافت.