سوره حمد، فاتحة الكتاب است، حسين عليه السلام هم فاتح مصحف شهادت است.

سوره حمد، ام الكتاب است، حسين عليه السلام نيز ابوالائمه است.

سوره حمد، گنج اطاعت است، حسين عليه السلام هم گنج اسباب شفاعت است.

سوره حمد، وافي است و حسين عليه السلام وافي به اسباب مغفرت است.

سوره حمد، شفادهنده است در حالي كه تربت آن حضرت شفاست (كما اينكه در قضيه دختر يهودي آمده است.) و اشكي كه به خاطر او ريخته مي شود شفايي است كه آتش هاي درون و برون را خاموش مي كند، و - آن طور كه در حديث آمده - اگر يك قطره از آن در جهنم افتد، حرارت آن را خاموش مي گرداند.

سوره حمد، كافي است، محبت حسين عليه السلام هم كافي است.

سوره حمد، معادل قرآن است، حسين عليه السلام نيز شريك قرآن و عدل آن در امانتي است كه پيامبر او را به امت سپرد.

سوره حمد، سبع المثاني است، زيرا دوبار نازل شده است، و حسين عليه السلام نيز اين خصوصيت را دارد كه دوبار از آسمان نازل شد و دوبار عروج كرد. روح آن حضرت مانند ساير ائمه و انبياء عليهم السلام، هنگام ولادت و وفات نازل شد، يك بار هم، جسم آن حضرت را بالا بردند و سپس به پائين آوردند، كه اين از ويژگي هاي آن حضرت است. اين مطلب در روايت آمده كه وقتي حسين عليه السلام به شهادت رسيد و سر آن حضرت را بالاي نيزه ها كردند، ملائكه پايين آمدند و جسد آن حضرت را گرفتند و به همان حالت به آسمان پنجم بردند و آن را در كنار صورت به خون آغشته علي عليه السلام قرار دادند و به آن حضرت در حالي كه آغشته به خون بود، نگاه كردند و قاتلش را لعنت نمودند و سپس او را به محل دفنش در كربلا پايين آوردند و در اين امور حكمت پنهاني است كه نمي توان به كنهش رسيد و خداوند عالم به آن است.

در حديث آمده كه، هر كس سوره حمد را تلاوت كند و به ظاهر و باطن آن ايمان داشته باشد، خداوند به ازاي هر حرف آن، به او حسنه اي مي دهد كه از دنيا و هر آنچه در آن است، برتر است. هر كس هم كه حسين عليه السلام را ياد كند و بر او گريه نمايد، خداوند به ازاي هر قطره اشكي، حسنه اي به او مي دهد كه از دنيا و هر آنچه در آن است برتر مي باشد و هر كس آن حضرت را زيارت كند، خداوند در مقابل هر حرف، حسنه اي به او عطا مي كند كه از دنيا و هر آنچه در آن است برتر است.

تفصيل اين مطالب قبلا آمده است.

بسم الله عنوان سوره ها و در صدر آنها است، حسين عليه السلام نيز عنوان شهداء و سرور آنان است. بسم الله 114 تاست كه از اجزاي قرآن است و حسين عليه السلام هم به 114 سبب موجب غفران است. هنگام ذبح حيوانات و نحر شتران گفتن بسم الله تكليف است. مؤمنان نيز به هنگام هر ذبح و نحر و كشتاري، از آنجا كه شهادت و نحر آن حضرت از هر قتل و نحري سخت تر بود، آن حضرت را به خاطر مي آورند. كما اينكه اين مطلب در حديث نبوي آمده است.