بايد گفت كه زيارت حسين عليه السلام براي كسي كه مي خواهد از خير و خوبي بهره ببرد و بر آن بيفزايد، بهترين عمل است.

به طور كلي زيارت آن حضرت بر دو گونه است: 1 - در همه اوقات، كه اين كار خواص و فضايلي دارد كه ما آن را ذكر كرديم. 2 - زيارت مخصوص در اوقات خاص، كه خصوصيت آن وقت، بر اصل فضيلت مطلق آن مي افزايد؛ هر چند كه بيش از آن فضيلت نمي توان تصور كرد.

زيارت هاي مخصوص نزديك به 30 مورد است؛ هر يك از اين زيارت ها داراي اثر و فضيلت خاصي هستند كه هنگام ذكر هر يك از آنها، آن اثر و فضيلت خاص را تشريح مي كنيم:

1 - هر روز جمعه يك بار؛ براي كسي كه به فاصله يك روز آن حضرت دور باشد؛ و اگر آن را ترك كند، شديدا جفا كرده است. از جمله خواص اين امر، چيزي است كه در روايت داوود بن يزيد به نقل از امام صادق عليه السلام آمده است. در آن روايت آمده كه خداوند او را مي آمرزد و در دل او حسرتي از دنيا باقي نمي ماند و در بهشت در جوار حسين بن علي عليهماالسلام مسكن مي گزيند.

2 - هر ماه يك بار؛ از امام صادق عليه السلام روايت است كه هر كس ‍ حسين عليه السلام را در ماه يك بار زيارت كند، ثواب هزار شهيد را مي برد. آن حضرت فرمودند: اين كار را براي كساني كه به آن حضرت نزديك هستند، حداقل است؛ پس اگر كسي نزديك باشد و آن حضرت را بيش از يك ماه ترك كند، خود حسين عليه السلام او را جفا كار ناميده است. اين مطلب در روايتي آمده كه عقبه آن را نقل كرده است.

3 - در هر سال دو بار؛ از امام صادق عليه السلام نقل است كه شايسته است اغنياء در سال دو بار به زيارت حسين عليه السلام بيايند. در روايت ديگري فرموده اند سه بار به زيارت بيايند.

4 - در هر سال سه مرتبه؛ اين كار علاوه بر خواص اصل زيارت، زائر را از فقر ايمن مي دارد.

5 - هر سال يك بار؛ اين معنا در پانزده حديث آمده است كه اين كار بر فقير قادر به زيارت حسين عليه السلام، حق است و اگر يك سال زيارت آن حضرت را ترك كند، اين امر اولين جفا بر حسين عليه السلام است.

6 - هر سه سال يك بار براي كساني كه دور هستند و اگر از سه سال تجاوز كند در زمره كساني مي شود كه از رسول خدا صلي الله عليه و آله نافرماني كرده اند.

7 - بنابر آنچه در روايات آمده، در هر عيدي؛ كه شامل عيد نوروز، مبعث، مولود، غدير و ديگر اعياد مي شود.

8 - روزهاي مخصوص هر ماه؛ در اينجا هر ماه را به طور جداگانه ذكر مي كنيم. هر يك از اين روزها داراي فضايل زيادي هستند، اما به ذكر ويژگي يك فضيلت مخصوص به آن اكتفا مي كنيم:

در ماه رجب، چهار يا پنج روز اول و شب نيمه آن ماه و روز آن؛ ويژگي فضيلت اين زيارت، علاوه بر اينكه گناهان را محو مي كند، زائر مانند روزي مي شود كه از مادر متولد شده است. و زيارت اول ماه رجب حتما موجب مغفرت مي شود؛ خداوند اين امر را بر خود واجب كرده است.

در ماه شعبان؛ روز سوم اين ماه و شب نيمه شعبان و روز آن؛ عمده فضيلت اين زيارت ها، مشرف شدن به مصافحه با 124 هزار پيامبر از جمله پيامبران اولوالعزم است. و اگر كسي سه سال پي در پي آن حضرت را در نيمه شعبان زيارت كند، اين كار علاوه بر ثواب اصلي آن، در رفع گناهان تأثير خاصي دارد و از جمله خواص آن اين است كه در اول شعبان منادي براي او، نداي مغفرت سر مي دهد.

در ماه مبارك رمضان، به خاطر ويژگي خاص آن؛ در روايت از ابن الفضل

آمده كه گفته است: شنيدم جعفر بن محمد عليهاالسلام فرمود: هر كس قبر حسين عليه السلام را زيارت كند و در راه از دنيا برود، كسي متعرض او نمي شود و مورد محاسبه قرار نمي گيرد و به او گفته مي شود، آسوده خاطر وارد بهشت شو.

مورد ديگر، شب هاي اول نيمه، و آخر اين ماه است، چنانچه در روايت معتبر از امام صادق عليه السلام آمده است. شش وقت مخصوص ديگر، سه شب قدر و روزهاي آن است. در روايت هاي متعدد آمده است كه خداوند هر كس را كه به زيارت قبر حسين آمده است، مورد رحمت و غفران خودش قرار دهد.

در ماه شوال؛ خداوند هر كس را كه در ماه شوال، در شب عيد و روز آن، به زيارت قبر حسين عليه السلام بيايد، مي آمرزد. ويژگي فضيلت زيارت اين ماه آن است كه موجب مغفرت گناهاني مي شود كه پيش از اين از او سر زده و بعد از آن از او سر مي زند.

در ماه ذي الحجة؛ در اين ماه هشت يا ده اوقات مخصوص زيارت وجود دارد: شب عرفه و روز آن، شب اضحي و روز آن، ايام تشريق، روز نزول سوره هل اتي روز مباهله و عيد غدير - بنابر ويژگي عيد بودن آن - فضيلت زيارت روز عرفه اين است كه خداوند او را صديق و كروبي مي نامد و اصل زيارت معادل هزار حج با حضرت قائم (عج) و هزار هزار عمره با رسول خدا و آزاد كردن هزار هزار بنده در راه خدا و بار هزار هزار اسب در راه خدا است، بعد از آنكه غسل كرد و عازم شد، خداوند براي او به هر قدمي كه بر مي دارد، ثواب به جا آوردن يك حج با مناسك آن را مي نويسد. در بعضي از روايت ها آمده كه به ازاي هر قدمي ثواب صد حج براي او نوشته مي شود.

ويژگي زيارت عيد قربان اين است كه خداوند او را از شر آن سال در دنيا حفظ مي كند و تمام گناهان او را مي آمرزد.

در ماه محرم؛ شب عاشورا و روز آن، هيچ بعيد نيست كه روز سيزدهم اين ماه نيز ايام مخصوص زيارت آن حضرت باشد؛ زيرا امام حسين در اين روز دفن شدند. فضيلت زيارت شب عاشورا و بيتوته نمودن نزد آن حضرت، اين است كه شخص زائر در زمره شهدا قرار مي گيرد، و كسي كه در كنار قبر آن حضرت در آن شب ديگران را سيراب كند، مانند كسي است كه به سپاهيان حسين عليه السلام در روز عاشورا آب داده باشد.

در ماه صفر؛ روز بيستم اين ماه كه به اربعين معروف است؛ ويژگي فضيلت زيارت امام حسين عليه السلام در اين روز آن است كه اين كار از نشانه هاي ايمان مي باشد.

سؤال؛ كداميك از اين زيارت ها برتر است؟

بايد گفت: به هر يك از فضيلت ها كه دقت كردم، دريافتم كه در آن خصوصياتي وجود دارد كه به روش و نهج واحدي نيستند تا به هنگام ذكر آنها، غايت و منظور معلوم شود و فاضل از مفضول شناخته مي گردد؛ و به هر يك كه بنگري، ممكن است بگويي همان برتر است؛ اما طبق برخي از روايات، زيارت نيمه شعبان و نيمه رجب افضل است و شايد اين معنا از جهت خاصي باشد. اما آنچه كه از ملاحظه مجموعه فضايل آشكار مي شود، افضليت عرفه و عاشورا است و آنچه در اين ميان رجحان دارد ويژگي زيارت عاشورا است كه در آن وارد شده است كه زائر آن حضرت در حالي محشور مي شود كه آغشته به خون مقدس حسين عليه السلام است و در زمره شهدا مي باشد، كه اين خصوصيت از صد هزار حج در ركاب پيامبر خدا صلي الله عليه و آله برتر و بالاتر است. درباره روز عاشورا علاوه بر اين خصوصيات ديگري نيز آمده است و آن اين است كه زائر، خداوند را در عرش زيارت كرده است.