درباره بردباري و حلم آن حضرت اشاره به اين نكته كافي است كه با همه اين مصيبت ها و تحمل ضرب و جراحات، بر دشمن نفرين نكرد، اما وقتي زخم زبان به امام زدند، آن را تحمل نكرد. حتي درباره برخي مانند مالك بن يسر كه هم حضرت را مضروب كرد و هم ناسزا گفت، امام به خاطر ناسزايي كه او گفت، او را نفرين نمود. البته اين مسأله با حلم منافات ندارد، زيرا تحمل تحقير، خوار كردن خويش است نه حلم و بردباري، و به همين خاطر امام فرمودند: مرگ بهتر است از زندگي همراه با خفت و خواري.