تمام حالات، كردار، گفتار، حركات و سكنات امام حسين عليه السلام از عصر تاسوعا تا عصر عاشورا، همه ذكر خدا و يادآور ميثاق و تعهد آن حضرت با پروردگارش بود، تا اينكه امانتش را اداء كرد و هيچ امري از امور بشري او را از ياد خدا باز نداشت. حتي در آن لحظات حساس كه دهان و زبان مباركشان از شدت تشنگي خشكيده بود، همچنان به ذكر خدا مشغول بودند.