در زيارت جامعه آمده است كه شما نماز را برپا داشتيد و بخصوص در زيارت امام حسين عليه السلام مي خوانيم كه تو نماز را اقامه كردي. بنابراين امام داراي اقامه نماز مخصوصي است. امام حسين عليه السلام در آن روز چهار نوع نماز خواند: نماز شب، همان نمازي كه شب عاشورا از دشمن براي آن مهلت خواست. دوم؛ نماز ظهر، به شيوه نماز خوف كه به نحو خاص خودشان به جا آوردند كه غير از نماز عسفان و ذات الرقاع و بطن النحل بود. آن نماز، قصر بود، اما براي بعضي قصرالقصر شد، چرا كه تعدادي از آنها بين نماز شهادت رسيده، بر زمين افتادند.

سوم؛ روح نماز كه برخي از اسرار، افعال، اقوال و كيفيت آن چنان است كه در كتاب الصلوة آمده است. چهارم؛ نماز مخصوص آن حضرت كه داراي تكبيري خاص، قرائت، قيام، ركوع، سجود، تشهد و سلام خاصي بود.

براي اين نماز آنگاه كه از اسب بر زمين افتاد، احرام بست و قيام كرد. قيام او هنگامي بود كه روي پا ايستاد و ركوعش آن هنگام بود كه لرزان مي رفت و فرو مي افتاد و قنوت و دعايش اين بود كه خدايا! منزه و بلندمرتبه اي، جبروت و قدرتت عظيم است و عذابت شديد، تو از همه بي نيازي، من عترت پيامبر تو و فرزند حبيب تو هستم. اين قوم با ما جنگيدند و به ما خدعه زدند و ما را ياري نكردند و ما را كشتند. سجده اش نيز گذاشتن چهره مبارك بر خاك بود و تشهد و سلامتش خروج روح از بدن و بالارفتن سر بر نيزه ها بود و تعقيب نمازش برخي از اذكار و تلاوت سوره كهف بود كه از سر شريف ايشان آنگاه كه بر نيزه بود، شنيده شد.