خداوند جل جلاله، بندگانش را بر اساس مراتب و درجات آنها مكلف فرموده و براي هر پيامبري شريعتي قرار داده است. خداي تعالي براي پيامبر (ص) دين حنيف سهل را مقرر فرموده و براي ايشان خصايص زيادي قرار داده است كه به بيش از 21 خصوصيت بالغ مي شود. آنگاه براي اوصياي ايشان در مورد مربوط به امامت و دعوت به دين، احكام خاصي مقرر داشت كه در صحف مكرمه ثبت گرديده و براي هر يك تكليف خاصي را وضع فرمود كه آن را در كتابي كه مختوم و ممهور به 12 خاتم طلا گرديد، بيان فرموده است. اين كتاب را جبرئيل قبل از وفات پيامبر براي آن حضرت آورد و گفت: اي محمد! اين وصيت تو به نخبگان اهل بيتت مي باشد. پرسيد نخبگان چه كساني هستند؟ گفت: علي بن ابي طالب و فرزندانش. آنگاه پيامبر آن كتاب را به سيدالوصيين عليه السلام داد و دستور داد كه يك خاتم از آن را بگشايد و به دستورات آن عمل كند. سپس او، آن را به فرزندش حسن داد و ايشان هم خاتمي از آن گشود و طبق آن عمل كرد. سپس آن را به برادرش حسين عليه السلام داد، آن حضرت نيز آن را باز كرد و در آن ملاحظه نمود كه نوشته شده است براي شهادت با قوم خارج شو كه شهادت در راه خدا جز با تو براي آنان نيست و جان خود را به خدا بفروش. [1] كه مراد از آن بذل جان در روز قتال است. و چون يكي از تكاليف مخصوص امام حسين عليه السلام فروش جان به خدا بوده است، مي بايست امام تمام عبادت هاي بدني و قلبي كه شامل انواع و اقسام عبادات فعليه و تركيه، چه عبادت هايي كه مشترك آن حضرت و ديگران است و چه عبادت هاي مختص به خود را انجام دهد تا آن معامله با خدا محقق شود و به آن جهت سزاوار آن شود كه خداوند به او هر آنچه كه مي توان به مخلوقي عطا كرد، عطا كند. امام حسين آن عبادت را انجام داد و در ازاي آن مشمول الطاف خاص آشكار و پنهان خداوند گرديد.

شرح و تفصيل اين معامله و عبادت نياز به آن دارد كه عبادات و اخلاق بر اساس آنچه در كتاب هاي فقهي آمده است، عنوان شود و سپس كيفيت انجام آن عبادت ها و برخي از ويژگي هاي آن يادآوري گردد.