حسين عليه السلام خصوصيت ويژه اي دارد كه مورد ستايش دوست و دشمن قرار گرفته: معاويه در وصيت به يزيد امام را مدح كرده، پسر سعد در ابياتي امام را ستوده، قاتلان امام وقتي در مقابل حضرت ايستادند، او را مدح و ثنا گفتند.

شمر نيز از امام تعريف و تمجيد كرد، آنگاه كه گفت: تو را مي كشم و علم و يقين دارم كه پدرت بهترين كسان بود.

كسي كه سر مبارك حسين عليه السلام را بر نيزه كرد و پيش پسر زياد آورد، نيز از امام حسين عليه السلام تعريف و ستايش كرد، او گفت: ركاب مرا پر از طلا و نقره كن كه من سيد بزرگي را كشته ام. من كسي را كشته ام كه پدر و مادرش بهترين است.

يزيد نيز در مجلس خودش، آنگاه كه همسرش هند با سر برهنه و حالتي غمگين بر او وارد شد، حسين را ستود و خطاب به هند گفت: برو و بر حسين گريه و زاري كن كه حسين فريادرس قريش است، پسر زياد در كشتن او شتاب كرد.

وقتي يزيد مي گويد: براي حسين گريه و زاري كنيد، چرا ساكت هستيد. پس حال كساني كه در عزاي سرور جوانان اهل بهشت شيون و زاري نمي كنند، چگونه است؟!