خداوند امام حسين را در كتابش قرآن مجيد بارها مورد مدح و ستايش قرار داده است و آن حضرت را به نفس مطمئنه، كفل رحمت، والامقام ترين پدري كه نيكي كردن به ايشان را امر فرموده (اما امت چقدر در حق اين پدر عظيم الشاءن نيكي كردند)، كسي كه مظلومانه به شهادت رسيد، ذبح عظيم و كهيعص ستوده است و همچنين از حسين به فجر، زيتون و مرجان نام برده و در يمين عرش نوشته است:

حسين چراغ هدايت و كشتي نجات است. [1] كما اينكه خداوند در احاديث قدسي حسين را ستوده است؛ خداوند در حديثي فرموده: مبارك باد مولودي كه صلوات و رحمت و بركات من بر اوست. [2] .

خداوند همچنين حسين را به نور اولياء، حجت خدا بر خلق و ذخيره براي گناهكاران توصيف فرموده است.