امام نسبت به گرفتاران و اهل غم، رقت خاصي داشتند. روزي بر اسامه كه در حال احتضار بود، وارد شدند. چون حضرت را ديد آهي كشيد و اظهار غم و اندوه كرد. امام علت را جويا شد. اسامه گفت: شصت هزار درهم بدهي دارم. امام فرمود: دين تو را ادا مي كنم. گفت: دوست دارم مديون نميرم. امام دستور داد مال را حاضر كردند و قبل از آنكه اسامه جان سپارد، آن را به طلبكارانش پرداخت كرد.