اگر همه موجودات بر حسين عليه السلام گريانند، جاي شگفتي نيست و اگر مي گوييم هر مخلوقي بر او اشك مي ريزد، مبالغه يا گزافه گويي نكرده ايم، چنانچه از باب تمثيل و استعاره هم نمي باشد؛ حتي زبان حال و يا فرض ‍ ديگري هم در كار نيست، بلكه هم موجودات از جمله پيامبر، فرشته، ملك، جن و انس، شيطان، بهشت و جهنم، درخت و گياه و حيوان، خورشيد و ماه، همه جهان ها، ماه ها و آسمان ها، زمين ها و ساكنان آنها هم، همه براي او گريه مي كنند، و گريه هر موجودي بر حسب آن مورد، گريه حقيقي است و منظور از گريه، گريه هر چيزي بعد از شهادت آن حضرت نمي باشد، بلكه مقصود گريه موجودات قبل از قتل امام عليه السلام نيز است. همان طور كه در زيارت منقول از حضرت حجت (عج) در ماه شعبان آمده است كه آسمان و هر كه در آن است و زمين و هر چه در روي آن است، به حال آن حضرت گريانند.

حتي وسايلي كه به واسطه آنها حضرت به شهادت رسيد نيز از جمله گريه كنندگان بر امام حسين عليه السلام هستند، چنانچه حكيم در قصيده خود گفته است؛



السيف يفري بنحره باكيا

والرمح ينعي قائما و ينثني



فالنبل يصيبه و يبكي

والرمح شائل للراس يبكي [1] .



قاتلان آن حضرت هم خارج از گريه كنندگان بر ايشان نيستند؛ زيرا آنها نيز به وجود عام و ماهيت شان دچار انكسار مي شوند و به حقايق و فطرتشان بر حسين عليه السلام گريانند، ولي به مقتضاي صفات افعالي اختياري، در آتش جاودانند. و گريه نمي كنند مگر وقتي كه از اعمال خود غافل باشند كه در اين حال گريه ظاهري و اختياري دارند، مانند كسي كه خدا را از روي ستم و طغيان انكار مي كنند، اما جان و روح شان به خدا يقين دارد. [2] .