پس از آنكه سليمان بن صرد به سوي شام حركت كرد و كوفه را ترك نمود و قواي شيعه در كوفه ضعيف گرديد، عمر سعد و شبث بن ربعي و يزيد بن حارث بحاكم كوفه عبدالله بن يزيد كه نماينده ابن زبير بود، و رئيس ماليه ابراهيم بن محمد بن طلحه گفتند: حواستان جمع باشد كه خطر مختار براي شما از سليمان بيشتر است زيرا سليمان از كوفه خارج شده و با دشمنان شما يعني طرفداري بني اميه مي جنگد ولي مختار مي خواهد در همين شهر بر شما بشورد و از مردم اين شهر انتقام بگيرد تا هنوز نيروي كافي نگرفته او را بگيريد و در بندش كنيد و به زندان بيفكنيد.

عبدالله بن يزيد پيشنهاد عمر سعد و رفقايش را كه از سران دشمنان امام حسين (ع) بودند پذيرفت و تصميم گرفت مختار را زنداني كند، با لشكري انبوه خانه مختار را محاصره كرده و او را از خانه بيرون كشيدند و خواستند بطرف زندان ببرند، ابراهيم رئيس اداره دارائي گفت: مختار را با دست بند و پياده و پا برهنه بسوي زندان ببرند تا بيشتر سر كوفته شود؟

عبدالله گفت: سبحان الله چگونه با مردي كه هنوز عداوت و مخالفتي با ما نداشته


چنين رفتار كنم؟! ما او را باتهام و گمان مخالت گرفته ايم، استري آوردند و او را سوار نمود و به جانب زندان بردند، ابراهيم گفت: آيا او را در قيد و بند نمي كنيد؟

عبدالله گفت: نه؛ همان زندان براي او قيد و بند است [1] .