اهل بيت پيغمبر (ص) وارد دمشق شدند، اين روز را بني اميه عيد مي گيرند و براي شيعيان روز عزا است چنانكه شاعر گفته است:



كانت مآتم بالعراق تعدها

اموية بالشام من أعيادها



«در عراق مجالس عزا بر پا مي كنند ولي بني اميه در شام آن روزها را عيد مي گيرند».


از ابي مخنف روايت شده كه از سر ابي عبدالله بوي خوشي مي وزيد كه بر هر بوي خوشي برتري داشت چون اهل بيت نزديك شهر رسيدند ام كلثوم شمر را گفت: حاجتي دارم ممكن است انجام دهي؟ شمر پرسيد: چه مي خواهي؟

ام كلثوم فرمود: ما را از دروازه اي وارد كنيد كه جمعيت تماشاچي كمتر باشد و به كساني كه سرها را حمل مي كنند بگو كه سرها را از محامل زنان دور كنند كه از كثرت نظر تماشاچيان خوار شديم.

شمر پست فطرت دستور داد سرها را بالاي نيزه ها نصب كردند و در كنار محمل هاي زنان حركت دهند و آن ها را از در بزرگ شهر وارد كردند. لا حول و لا قوة الا بالله. [1] .