كساني كه همراه سر مقدس حسين به شام مي رفتند در اولين منزلي كه فرود آمدند در حالي كه مامورين مشغول صرف غذا و شرب خمر و سرگرمي و خوشحالي بودند مشاهده كردند كه ناگهان دستي آشكار شد و بر ديوار نوشت:



اترجو امة قتلت حسينا

شفاعة جدة يوم الحساب



«آيا امتي كه حسين را مي كشند اميد شفاعت جدش را در روز حساب و قيامت دارند».

همراهان مضطرب و هراسان شدند، بعضي ها خواستند دست را بگيرند نتوانستند و دست غايب شد، سپس مأمورين به غذا خوردن مشغول شدند، دوباره دست ظاهر گشت و اين بيت را نوشت:



فلا و الله ليس لهم شفيع

و هم يوم القيامة في العذاب



«نه چنين است به خدا قسم كه اين ها شفيعي ندارند و در روز قيامت معذب خواهند


بود».

مجددا خواستند دست را بگيرند ناپديد شد و چون به غذا خوردن نشسته دست پديدار شد و نوشت:



و قد قتلوا الحسين بحكم جور

و خالف حكمهم حكم الكتاب



«حسين را به حكم حاكم جور كشتند و حكم آنها مخالف حكم خدا است».

خوردن غذا بر همه ناگوار شد و از آن جا كوچ كردند [1] .