پس از آن كه عبيدالله زياد سرهاي شهدا را به شام فرستاد، اسرا را آماده ساخت و بسرپرستي مخفر بن ثعلبه عائذي و شمر بن ذي الجوشن به شام روانه كرد، وي دستور داد امام سجاد (ع) را با غل جامعه دست ها را به گردن بستند و سوار بر جهاز شتر بدون روپوش بسوي شام حركت دادند.

امام زين العابدين (ع) در طول مسير با هيچ يك از مأموران سخني نگفت.

و در نقل ديگري كه طبري ذكر كرده است آمده: كه ابن زياد پس از واقعه كربلا نامه اي به يزيد بن معاويه نوشت و كسب دستور كرد و در اين مدت اهل بيت در زندان عبيدالله بودند يك روز اخل بيت ناگهان مشاهده كردند نامه اي همراه سنگي از بيرون داخل زندان افتاد وقتي نامه را خواندند چنين نوشته بود: قاصدي در مورد شما به شام رفته و در فلان روز بر مي گردد، در آن روز اگر صداي تكبير شنيديد بدانيد كه همگي كشته خواهيد شد و اگر صداي تكبير نشنيديد در امانيد دو يا سه روز قبل از موعد سنگي همراه نامه داخل زندان پرت شد كه در اين نامه يادآور شده بود: اگر وصيتي داريد انجام دهيد كه در فلان روز قاصد برمي گردد.

در روز موعد تكبير شنيده نشد و نامه يزيد رسيد كه اسرا را به شام روانه كنيد [1] .

نكته: اين اعمال را نيز به منظور ايجاد ترس و وحشت انجام مي دادند الا لعنة الله علي القوم الظالمين.