موقعي كه اسراي اهل بيت وارد كوفه شدند، زني از زنان كوفه از وضعيت اسراء تعجب كرد كه اين ها اسراي كفار روم و ايران نيستند بلكه عربند و جزيرةالعرب جائي نمانده كه مسلمان نشده باشند لذا از يكي از اسرا پرسيد:

من اي الاساري انتن؟ «شما از كدام اسيرانيد؟»

در پاسخ گفته شد:

نحن اساري اهل البيت! «ما اسيران خاندان پيامبريم!!»

زن همين كه شنيد اين اسراء اهل بيت پيامبرند فريادش به گريه بلند شد و ساير زنان نيز صدا را به گريه و شيون بلند كردند، به خانه رفت و هر چه لباس داشت جمع كرد و آورد در ميان اسراء تقسيم كرد تا اهل پيغمبر خود را بپوشانند. زني ديگر مقداري طعام و خرما آورد در ميان اطفال تقسيم كرد، ام كلثوم صدا زد: ان الصدقة حرام علينا اهل البيت. «صدقه بر ما اهل بيت پيغمبر حرام است» اطفال كه سخن ام كلثوم را شنيدند خرماها را از دهانشان بيرون ريختند و به يكديگر مي گفتند: عمه ام مي گويد صدقه بر ما حرام است [1] .