مرحوم شيخ مفيد از حميد بن مسلم خبرنگار صحراي كربلا نقل كرده است كه: در عمل غارت خيمه ها به خيمه علي بن الحسين رسيديم كه در بستر آرميده و سخت بيمار است، عده اي از پيادگان شمر را گفتند: آيا اين بيمار را نكشيم؟ گفتم سبحان الله همين مرض او را كافي است با اصرار آن ها را مانع شدم، در همين حال عمرسعد آمد، زنان حرم با گريه و خشم بر او اعتراض كردند و از رفتار سپاهيان شكايت نمودند، عمرسعد اصحابش را گفت: هيچكس وارد خيمه هاي زنان نشود و متعرض اين جوان بيمار نگردد.

زنان از عمرسعد خواستند كه لباسهايشان را به آنان برگردانند تا خود را بپوشانند، ابن سعد گفت: هر كه از اموال ايشان چيزي گرفته به آن ها برگرداند، اما به خدا قسم يك نفر


هم آنچه برده بود برنگردانيد.

آنگاه عمرسعد جماعتي را بر خيمه گاه زنان گماشت تا ايشان از خيمه گاه خارج نشوند و كسي هم متعرض آنان نگردد [1] .