لشكر كوفه پس از شهادت حسين (ع) به غارت سلاح و البسه ابي عبدالله پرداختند،


و حتي برخي آن قدر رذالت و پستي از خود نشان دادند كه قبل از شهادت امام عليه السلام نيز به غارت پرداختند، مردي از قبيله كنده به نام مالك بن بسر ضمن توهين و ناسزا به پسر پيغمبر حمله كرد و شمشيري بر ابي عبدالله وارد كرد كه كلاه آن حضرت كه از خز بود افتاد. مرد كندي كلاه ابي عبدالله را به خانه برد و آن را شست، همسر مرد كندي گفت: اموال پسر پيغمبر را غارت مي كني و بخانه من آورده اي از نزد من بيرون برو كه خدا قبرت را از آتش پر كند، اين مرد تا زنده بود با فقر و تنگدستي به سر برد و دستهايش خشك شد و در زمستان خون و چرك از آن جاري بود.

پيراهن حضرت را اسحاق بن حويه حضرمي گرفت و پوشيد بحمد الله مبتلا به برص گرديد روايت شده كه در پيراهن حضرت يكصد و هفده سوراخ از آثار شمشير و نيزه و تير وجود داشت شلوار حضرت را ابجر بن كعب تميمي گرفت و پوشيد و روايت شده زمين گير شد عمامه امام را اخنس بن مرثد حضرمي برداشت و به نقل ديگر عمامه حضرت را جابر بن يزيد اودي گرفت و بر سر نهاد و ديوانه شد و در روايتي مبتلا به جذام گرديد زره حضرت را مالك بن بشير كندي گرفت و ديوانه شد.

كفش هاي حضرت را اسود بن خالد برداشت، انگشتر امام را بجدل بن سليم كلبي با قطع انگشت حضرت بدست آورد، گويند مختار او را گرفت و دستها و پاهايش را بريد آن قدر خون از او رفت تا به جهنم واصل شد حوله خز حضرت را قيس بن اشعث گرفت، زره مخصوص حضرت كه فقط جلو را مي پوشانيد و پشت نداشت عمر بن سعد گرفت و پس از آن كه عمرسعد كشته شد مختار اين زره را به ابوعمره قاتل عمرسعد بخشيد.

شمشير حضرت را جميع بن خلق ازدي يا اسود بن حنظله گرفت» [1] .