چنان كه گفته شد مردم كوفه دوازده هزار نامه به حسين عليه السلام نوشتند و در همه آن ها وعده كمك و مساعدت دادند مع ذلك همه آن ها به جز عده قليلي نه تنها دست از ياريش برداشتند بلكه با دشمن ابي عبدالله هم دست و در ريختن خون آن حضرت شركت ورزيدند.

اين ها عجيب نيست بلكه عجيب آن است كه عده اي كه به اجبار تا كربلا آمدند و مي توانستند به حسين بپيوندند اما اين كار را هم نكردند، چنانكه سعد بن عبيده مي گويد:


عده اي از شيوخ و بزرگان كوفه در بالاي تپه اي ايستاده بودند و بر مظلوميت حسين گريه مي كردند و براي پيروزيش دعا مي كردند و مي گفتند: اللهم انزل عليه النصر خدايا حسين را پيروز گردان، سعد كه خود در سپاه عمرسعد بود برآشفت و به آنها گفت: اي دشمنان خدا چرا فرود نمي آئيد و او را ياري نمي كنيد [1] !!