السلام علي عبدالله بن اميرالمؤمنين مبلي البلا و المنادي بالولاء في عرصة كربلاء المضروب مقبلا و مدبرا لعن الله قاتله هايي بن ثبيت الحضرمي.

«سلام بر عبدالله فرزند اميرالمؤمنين آن كه در راه حسين خود را به گرفتاري افكند و مردم را در صحنه كربلا به ولايت اهل بيت دعوت فرمود و از پيش رو و پشت سر مورد حملات دشمن قرار گرفت كه خدا قاتل او هاني بن ثبيت حضرمي را لعنت كند».

عبدالله هشت سال بعد از برادرش حضرت ابي الفضل متولد گرديد بنابراين شش


سال با پدر بزرگوارش زيست و شانزده سال با برادرش امام مجتبي و بيست و پنجسال با حسين بن علي عليه السلام، بنابراين عبدالله در سن بيست و پنج سالگي در كربلا شركت كرد.

پس از آن كه اصحاب امام همگي شهيد شدند و بعضي از افراد بني هاشم به شهادت رسيدند حضرت ابي الفضل برادران مادري خود را كه عبدالله و عثمان و جعفر بن علي بن ابي طالب بودند احضار كرد و فرمود: برويد جان خود را فداي برادر و امام خود نمائيد تا شما را در پيشگاه خدا بحساب آورم و انتقام شما را از دشمنان بستانم.

عبدالله كه از ديگران بزرگتر بود بميدان رفت و اين رجز خواند:



1- انابن ذي النجدة و الافضال

ذاك علي الخير في الأفعال



2- سيف رسول الله ذوالنكال

في كل يوم ظاهر الأهوال



1- «من فرزند بزرگوار صاحب فضيلت علي بن ابيطالبم كه پيشقدم در خير است».

2- «و شمشير رسول خدا بود در سختي ها و هر روز براي دشمنان ترس و رعب ايجاد مي كرد».

عبدالله جنگ سختي نمود و عده اي را به جهنم فرستاد تا آن كه هاني بن ثبيت حضرمي بر او حمله كرد شمشيري بر سرش وارد كرد و شهيد شد [1] .