قاسم فرزند امام حسن مجتبي (ع) مادرش رمله مكني به ام ابي بكر بود قاسم بيش از سيزده سال از عمر شريفش نگذشته بود جواني بسيار زيبا و رعنا بود چنانكه مورخين گفته اند: كان وجهه شقة قمر. «يعني چهره اش مانند پاره ماه بود» و در طراوت همچون گل نوشكفته و در اين سنين كم داراي خردي چون لقمان و ايماني راسخ و قوي بود.

و چرا چنين نباشد كه او در دامن حسين عم بزرگوار خود نشو و نما كرده و عزت نفس حسين و عظمت روحي ابي عبدالله در او تزريق و تغذيه شده است در روز عاشورا كه عمويش را تنها مشاهده كرد با خود زمزمه مي نمود: لا تقتل عمي و انا احمل السيف. «تا وقتي كه شمشير در دست من است عمويم بشهادت نخواهد رسيد [1] .