حسين عليه السلام هنگامي كه مشاهده كرد ياران يكي پس از ديگري به شهادت مي رسند و ممكن است اين وضع در آنان سستي ايجاد نمايد با جمله اي كوتاه ولي پرمغز و عميق آن ها را به صبر و استقامت دعوت كرد:

صبرا بني الكرام فما الموت الا قنطرة تعبربكم عن البؤس و الضراء الي الجنان الواسعة و النعم الدائمة فايكم يكره ان ينتقل من سجن الي قصر ان ابي حدثني عن رسول الله انه قال: ان الدنيا سجن المؤمن و جنة الكافر و الموت جسر هؤلاء الي جنانهم و جسر هؤلاء الي جهيمهم.

«تحمل و بردباري پيشه كنيد اي فرزندان آزاده، كه مرگ پلي است كه شما را از سختي ها و مرارتها به بهشت برين عبور مي دهد و به نعمتهاي پايدار مي رساند، كيست كه از زندان به قصر باشكوهي منتقل شود و ناراحت باشد همانا پدرم علي بن ابي طالب از جدم رسول خدا نقل كرده كه فرمود: دنيا براي مؤمن زندان است و براي كافر بهشت، و مرگ پلي است فاصله ميان آن ها با بهشتشان و ميان اينها با جهنمشان [1] .»

نكته: حسين عليه السلام در اين جملات كوتاه اصحاب خود را به سرنوشت آينده نزديكشان توجه مي دهد تا از مرگ نهراسند كه مرگ در راه خدا و شهادت در راه دين و ايمان، زندگي و حيات جاويد و ابدي به انسان مي دهد و مؤمن با انتخاب چنين مرگ از همه سختي ها و ناراحتي ها رهائي يافته و به بهشت جاويدان وارد مي شود.