چنانكه بيان گرديد هنگام نماز ظهر حسين عليه السلام سعيد بن عبدالله و زهير را فرمود جلو امام حسين و نمازگزاران بايستند تا حضرت نماز ظهر را به جا بياورد، سعيد بن عبدالله حنفي كه در مقابل حضرت ايستاده بود به هر حالتي كه قرار مي گرفت سعيد هم خود را در وضعي قرار مي داد كه با بدن خود جلو تيرها را بگيرد، اين وضع ادامه داشت تا نماز خاتمه يافت و همواره تيرها را گاهي با دست و گاهي به صورت و سينه و پهلو تحمل مي كرد و مانع رسيدن آنها به حسين عليه السلام مي شد تا بر زمين افتاد. سعيد در حال جان داد چنين مي گفت: اللهم العنهم لعن عاد و ثمود، اللهم ابلغ نبيك عني السلام و ابلغه ما لقيت من الم الجراح فاني اردت ثوابك في نصرة ذرية نبيك. «خدايا اينان را از رحمت خود دور فرما چنانكه با عاد و ثمود كردي، بار خدايا پيامبرت رااز طرف من سلام برسان و به او بگو چه صدماتي را در ياري ذريه ات كشيدم و جز ثواب تو هدفي نداشتم» آنگاه متوجه امام شد و گفت: اوفيت يابن رسول الله؟ «آيا به وظيفه ام عمل كردم؟» امام فرمود: آري تو قبل از من در بهشت خواهي بود. سعيد با شنيدن پاسخ امام با خوشحالي تمام به لقاء الله پيوست سعيد هنگام شهادت سيزده تير بر بدنش فرورفته بود سواي جراحات نيزه و شمشير [1] .