مادر وهب در پاسخ فرزند گفت: از تو راضي و خرسند نخواهم شد تا آن كه در پيش روي امام حسين كشته شوي.

همسر وهب او را گفت: ترا به خدا سوگند مي دهم كه مرا بيوه نسازي و گرفتار مصيبت خود نكني. مادر وهب گفت: به سخن زن گوش مده و آن را به دور انداز و در نصرت و ياري امام بكوش و جام شهادت سركش تا از شفاعت جدش برخوردار شوي.

نكته: دو منطق با دو هدف متضاد در برابر وهب قد برافراشته و خودنمائي مي كردند منطق همسر: انتخاب زندگي و بهره گيري از آن و گرفتار نشدن به مصيبت و منطق مادر: انتخاب شهادت و مرگ با افتخار و سرانجام برخورداري از شفاعت پيامبر رحمت. وهب بميدان بازگشت و چندان بكشت تا خود نيز جام شهادت نوشيد، مادر وهب عمود خيمه را برداشت و به ميدان تاخت اما به امر امام بازگشت، همسر وهب خود را به نعش شوهر رسانيد اما به دستور شمر ملعون غلامش با عمود او را هم شهيد كرد [1] .

نكته: احتمال اينكه داستان همسر وهب بن عبدالله با همسر عبدالله بن عمير مشتبه شده باشد وجود دارد زيرا بسياري از مورخين داستان وهب را نقل نكرده اند و منشأ اشتباه 1- عنوان كلبي بودن است 2- چون همسر ابن عمير ام وهب بوده از كنيه اين زن فرزندي بنام وهب پيدا شده است.