قرآن مجيد در شرح حال انبياء مسئله دعا را مطرح مي كند و در روايات اسلامي هم از دعا به عنوان سلاح انبياء و اسحله مؤمن ياد مي كند چنانكه رسول خدا (ص) فرمود: الدعاء سلاح المؤمن و امام صادق (ع) هم از اميرالمؤمنين روايت نموده كه فرمود: الدعاء ترس المؤمن. «دعاء سپر مؤمن است».

و از امام رضا (ع) نيز روايت شده كه فرمود: عليكم بسلاح الانبياء، فقيل و ما سلاح الأنبياء؟

قال: الدعاء.

«بر شما باد كه با اسلحه پيامبران مسلح شويد، به حضرت عرض شد اسلحه انبياء چه بود؟ امام رضا (ع) فرمود دعا.»


حسين عليه السلام نيز در صبح عاشورا از سلاح دعا استفاده نمود چنانكه حضرت علي بن الحسين زين العابدين عليه السلام فرمود صبح روز عاشورا همين كه سپاهيان عمرسعد به طرف خيام حسيني هجوم آوردند، امام حسين قبل از آن كه دست به قبضه شمشير ببرد دست ها را به طرف آسمان بلند كرد و گفت: أللهم انت ثقتي في كل شدة و انت في كل كرب و انت رجائي في كل امر نزل بي ثقة وعدة كم من هم يضعف فيه الفواد و تقل فيه الجيلة و يخدل فيه الصديق و يشمت فيه العدو انزلته بك و شكوته اليك رغبة مني اليك عمن سواك ففرجته عني و كشفته فانت ولي كل نعمة و صاحب كل حسنه و منتهي كل حسنة و منتهي كل رغبة.

«خداوندا در همه محنتها به تو اتكا مي كنم، و در همه سختي ها اميدم توئي، و در هر مشكلي كه به من روي آورد به نيروي تو تكيه مي كنم، چه بسيار اندوهي كه در برابر آن دلها ضعيف مي گردد و چاره مسدود مي شود و دوستان مرا رها مي كنند و دشمنان شماتت مي كنند آن را بر تو عرضه مي كنم و به تو شكوه مي نمايم زيرا از همه مأيوس و به تو اميدوار بوده ام و تو آن را برايم حل كردي و گشايش دادي كه تو مالك هر نعمت و صاحب هر حسنه و نهايت هر اشتياقي. [1] .