كسي كه به ميهماني بزرگي مي رود سعي مي كند پاكيزه و مرتب باشد و كسي كه به ديدار محبوبش مي رود و اميد و آرزوي وصالش را در سر مي پروراند علاوه از پاكيزگي خود را معطر و خوشبو مي سازد تا در دل محبوب بيشتر جاي باز كند و اينك حسين يكه تاز ميدان عشق و شهادت در انتظار وصال محبوب است و لذا خود را از هر جهت آماده و مهيا مي سازد.