ابن زياد پس از گفتگوي با شمر نامه ابن سعد را به اين مضمون پاسخ داد من ترا به سوي حسين نفرستادم كه با او مماشات و مدارا كني و به مماطله بگذراني و يا تمناي سلامت و بقاي او را نمائي و يا از جانب او عذرخواهي كني و نخواسته ام كه از او نزد من شفاعت كني، ببين اگر حسين و اصحابش حكم مرا مي پذيرند و تسليم من مي شوند آن ها را صحيح و سالم نزد من بفرست و اگر امتناع و خودداري نمودند بر آنها بتاز و آنان را بقتل برسان و مثله كن كه مستحق آنند و چون حسين را كشتي اسب ها را بر پشت و سينه او بتاز، گرچه مي دانم اين كار پس از مردن زياني به مرده نمي رساند ولي چون گفته ام كه چنين خواهم كرد بايد اينكار صورت پذيرد، پس اگر فرمان مرا اجرا نمودي پاداش مأمور فرمانبر و شنوا را خواهي داشت و اگر خودداري نمودي از سمت فرماندهي معزولي و از سپاه كناره گير و لشكر را به شمر بن ذي الجوشن واگذار كه او امر ما را اجرا خواهد نمود و السلام [1] .