حر بن يزيد رياحي جريان نزول حسين عليه السلام را به كربلا به ابن زياد گزارش نمود و عبيدالله كه از جريان نزول حسين در كربلا واقف گرديد نامه اي بدين شرح به امام حسين عليه السلام نوشت:

اما بعد فقد بلغني يا حسين نزولك بكربلاء و قد كتب الي اميرالمؤمنين يزيد! ان لا اتوسد الوثير و لا اشبع من الخمير او الحقك باللطيف الخبير او ترجع الي حكمي و حكم يزيد و السلام.

«حسين، به من گزارش رسيده كه تو در كربلا فرود آمده اي و اميرالمؤمنين يزيد! به من نوشته است كه در جاي نرمي استراحت نكنم و از نان سد جوع ننمايم تا ترا به خداي لطيف و خبير برسانم (يعني بكشم) يا اين كه به حكم من و حكم يزيد تسليم شوي». ابن زياد


نامه را به وسيله پيكي براي امام حسين فرستاد و امام پس از خواندن نامه را به زمين انداخت و فرمود: لا افلح قوم اشتروا مرضاة المخلوق بسخط الخالق، «مردمي كه خريدار خشنودي مخلوق در مقابل غضب و نارضايتي خالق و آفريدگار باشند رستگار نخواهند شد».

فرستاده ابن زياد از امام مطالبه پاسخ نمود و امام فرمود: اين نامه جواب ندارد پيك ابن زياد ما وقع را به عبيدالله گزارش نمود و او خشمناك گشت و به مسجد رفت و خطبه خواند و از يزيد و پدرش تعريف و تمجيد نمود و مردم را به جنگ با حسين (ع) تحريك و تحريص كرد و وعده داد كه پاداش و عطاي آن را صد چندان خواهد كرد [1] .