ياران حسين حقا هدف امام را درك كردند و هر يك پاسخ مثبت دادند قبل از همه زهير بن قين برخاست و گفت: خدا ترا هدايت كند اي فرزند رسول خدا (ص) سخنانت را شنيديم، اگر دنيا براي ما الي الابد باقي بود و ما در آن زندگي جاودانه و هميشگي داشتيم جنگ و كشته شدن در ركاب تو را بر زندگي هميشگي در اين جهان ترجيح مي داديم.

سپس نافع بن هلال بجلي برخاست و عرض كرد: يابن رسول الله (شما از رو


گرداندن مردم ناراحت نباشيد) كه جدتان رسول خدا نتوانست محبتش را در دل همه مردم جاي دهد كه گروهي منافق به او وعده نصرت مي دادند ولي در باطن با او مكر و حيله كردند، در برخورد با پيامبر بسيار گرم و جذاب بودند ولي در خفاء سخترين دشمني را انجام مي دادند تا آنكه خدا او را به جوار رحمت خويش خواند، و نيز پدر شما در يك چنين موقعيتي قرار داشت يك گروه و جمعيت تصميم بر ياريش گرفتند و در كنار او با دشمنانش جنگيدند و سه گروه ديگر با او جنگيدند تا اجلش فرارسيد و امروز شما هم در چنين موقعيتي قرار داريد، هر كه عهدشكني كند و بيعت خود را نقض نمايد جز به خودش لطمه نمي زند و خداوند از بندگانش بي نياز است ما در اطاعت شمائيم ما را بهر سو مي خواهي اعزام فرما به شرق يا به غرب، به خدا قسم از مقدرات الهي ناراضي نيستيم و از لقاء پروردگار هم خوشحاليم نيت و عقيده ما آن است كه دوست بداريم هر كه را كه شما دوست داريد و دشمن بداريم هر كه را كه شما دشمن داريد.

بيشتر ياران حسين (ع) همانند نافع سخن گفتند و امام عليه السلام از آنان تقدير و تشكر كرد. [1] .