وقتي ظهر فرارسيد امام حسين (ع) به حجاج بن مسروق فرمود اذان بگو و هنگام اقامه امام عليه السلام با عبا و ازار و نعلين خارج شد و چنين آغاز سخن فرمود:«پس از حمد و ثناي پروردگار، مردم من در نزد خدا و شما معذورم براي آن كه


به سوي شما نيامدم مگر پس از دريافت نامه هاي شما و آمدن فرستادگانتان كه ما امامي نداريم نزد ما بيا شايد خدا به وسيله تو ما را براه راست هدايت سازد و لذا من هم به سوي شما آمدم حال اگر بر عهد و پيمان خود باقي هستيد با تجديد عهد و ميثاق مرا مطمئن سازيد، و اگر از قول و عهد خود برگشته ايد و آمدنم خوشايند شما نيست به همان مكاني كه از آن جا آمده ام برمي گردم.

اطرافيان حر سكوت نمودند زيرا اكثرشان با مسلم بيعت كرده و براي امام نامه نوشته بودند امام به مؤذن فرمود اقامه بگو، و پس از اقامه به حر فرمود: مي خواهي با يارانت نماز بخواني؟ حر گفت: نه شما بخوانيد ما هم به شما اقتداء مي كنيم.

امام حسين عليه السلام به نماز ايستاد و هر دو گروه به امام اقتداء نمودند [1] .