امام حسين عليه السلام برادر رضاعي داشت به نام عبدالله بن يقطر و بعضي گفته اند كه او برادر رضاعي امام نبوده منتها چون مادرش حضانت امام حسين (ع) را به عهده داشته از اين لحاظ او را برادر رضاعي امام مي گفتند، بهر صورت بروايت طبري امام حسين عليه السلام عبدالله بن يقطر را به سوي مسلم بن عقيل فرستاد هنگامي كه مسلم به شهادت رسيده بود، عبدالله در قادسيه گرفتار مأمورين حصين شد، سپاهيان حصين او را دستگير و نزد ابن زياد بردند، عبيدالله بن زياد او را گفت به منبر برو و دروغگو پسر دروغگو را لعنت كن


تا آنگاه ببينم نظرم درباره ات چيست عبدالله بر فراز منبر شد و مردم را از آمدن امام حسين باخبر ساخت و عبيدالله و پدرش زياد را لعن نمود.

بدستور ابن زياد او را به بام قصر حكومتي بردند و از آن جا به زير انداختند كه استخوانهايش درهم شكست و هنوز رمقي داشت كه عبدالملك بن عمير لخمي او را ذبح نمود (سرش را بريد) از او ايراد گرفتند عبدالملك گفت: خواستم راحتش كنم، و بعضي گفته اند: شخصي كه شبيه عبدالملك بن عمير بوده او را شهيد كرد نه شخص عبدالملك [1] .