امام عليه السلام از آن منزل حركت فرمود تا به خزيميه رسيد و يك شب و روز در خزيميه توقف فرمود چون صبح شد زينب سلام الله عليها خدمت برادر آمد و عرض كرد: برادرم! آنچه در شب شنيدم برايت بگويم: حضرت فرمود چيست؟ عرض كرد: براي حاجتي از خيمه بيرون آمدم هاتفي را شنيدم كه مي گفت:



الا يا عين قاحتفلي بجهد

و من يبكي علي الشهداء بعدي



علي قوم تسوقهم المنايا

بمقدار الي انجاز وعدي



«اي چشم با شتاب مجلس عزا بر پا كن زيرا چه كسي بعد از من بر شهدا گريه مي كند گريه بر قومي كه مرگ آن ها را به محل مقدرشان مي راند.

حسين (ع) فرمود: خواهرم كل ما قضي الله فهو كائن «هر چه بخواهد انجام مي گيرد [1] .