مردم در مسجد اجتماع كردند و قيس بر فراز منبر شد و پس از حمد و ثناي پروردگار و درود بر پيامبر اسلام از علي و حسن و حسين عليهم السلام تعريف و تمجيد فراوان نمود و بر ابن زياد و پدرش و طواغيت بني اميه لعنت فرستاد سپس گفت: ايها الناس ان هذا الحسين بن علي خير خلق الله ابن فاطمة بنت رسول الله صلي الله عليه و آله أنا رسوله اليكم و قد خلفته بالحاجر فاجيبوه.

«مردم اين حسين پسر علي بهترين مخلوق خدا و پسر فاطمه دختر رسول الله است كه مرا بسوي شما فرستاده و در حاجر از او جدا شده ام پس او را اجابت كنيد.»

ابن زياد دستور داد قيس را گرفتند و بالاي قصر حكومتي بردند از پشت بام بزير انداختند و شهيدش كردند [1] .

وقتي خبر شهادت قيس به امام عليه السلام رسيد آنچنان اندوهناك شد كه نتوانست جلو ريزش اشك چشمانش را بگيرد و پس از استرجاع آيه شريفه: فمنهم من قضي نحبه و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبديلا. را تلاوت كرد سپس فرمود: اللهم اجعل لنا و لشيعتنا منزلا


كريما عندك و اجمع بيننا و اياهم في مستقر رحمتك انك علي كل شي ء قدير.

«بار خدايا براي ما و شيعيان ما مقام و منزلت بزرگي نزد خود قرار ده و بين ما و دوستان ما در مقر رحمت خود جمع فرما كه تو بر همه چيز قادري [2] .