امام عليه السلام به راه خود ادامه داد تا به وادي عقيق رسيد و در ذات عرق نزول اجلال فرمود، مردي از قبيله بني اسد بنام بشر بن غالب كه از عراق مي آمد بخدمت امام شرفياب شد، امام از مردم آنجا خبر گرفت.

بشر گفت: خلفت القلوب معك و السيوف مع بني امية:

«آنها را پشت سر گذاشتم در حالي كه دلهايشان با تو بود و شمشيرهايشان با بني امي.»

امام فرمود: راست گفتي برادر اسدي خدا هر چه بخواهد مي كند و به آنچه كه اراده اش تعلق پذيرد حكم مي كند [1] .