امام حسين عليه السلام هنگامي كه به تنعيم رسيد شتران چندي ديد كه حامل هدايائي از سوي بجير بن ريسان حميري عامل يمن براي يزيد بن معاويه مي باشد، امام عليه السلام آن اموال را تصرف نمود زيرا تعلق به مسلمانان داشت و بيت المال مسلمين بود و امام پيشواي راستين مسلمانان و مرجع امور آن ها است نه يزيد بن معاويه كه بناحق مقام خلافت را غصب كرده و اگر اموال به دست يزيد مي رسيد مصرف قمار و شراب مي شد، اما پس از تصرف اموال به حاملين هدايا و شتربانان فرمود: هر يك از شما كه مايل است با ما باشد همراه ما به عراق بيايد تمام كرايه را به او خواهم پرداخت و هر كس ميل به همراهي


ندارد و مي خواهد برگردد كرايه تا اينجا را دريافت نمايد، پس بعضي موافقت كردند و با امام بطرف عراق حركت نمودند و برخي كه ميل به بازگشت داشتند كرايه خود را دريافت و مراجعت نمودند [1] .