وقتي بزرگان مكه و مدينه از تصميم امام عليه السلام باخبر شدند خدمت آن حضرت شرفياب و هر يك درباره عزيمت امام به عراق سخناني ايراد نمودند عمر بن عبدالرحمن بن حارث مخزومي و عبدالله عباس و مسور بن محزمه و عبدالله بن عمر و عده ي زيادي از جمله ابوبكر مخزومي و عبدالله بن جعده و جابر بن عبدالله انصاري حضرت را از رفتن به عراق نهي نمودند.


امام عليه السلام به بعضي از دوستانش پاسخ اجمالي مي داد، چنانكه در جواب عمر بن عبدالرحمن فرمود: خدا ترا پاداش نيكو دهد كه در عقيده خود كوشا و ساعي هستي ولي آنچه را كه خدا بخواهد و حكم فرمايد خواهد شد.

با بعضي مفصل به سخن پرداخته است كه ما به ذكر برخي از آن ها خواهيم پرداخت [1] .