افراد زيادي بر عمل مسلم در تخلف از پيشنهاد شريك ايراد مي كنند كه ابن زياد مسلما يك مسلمان نبود همانطور كه شريك اظهار داشت: اگر او را كشته بود يك فرد فاجر، فاسق، كافر و مكاري را كشته بود، و اگر ابن زياد كشته مي شد نيمي از قدرت يزيد كاسته مي شد و اقلا در كوفه كسي نبود جاي او را بگيرد و حسين عليه السلام زمام امور را به دست مي گرفت، بنابراين ترك اين اقدام دليل بر ضعف سياسي و يا ضعف روحي مسلم است.

آري در بدو نظر و آنها كه از يك بعد به مسائل و حوادث مي نگرند چنين است اما افراد حقيقت بين پاي بند به شرف و فضايل انساني اين چنين قضاوت نمي كنند.

مسلم بن عقيل در دامن علي بن ابيطالب پرورش يافته و شاگرد مكتب حسين و فرستاده و رسول او است اگر درست عمل كند به انقلاب حسيني عظمت بخشيده و اگر با توطئه و اعمال ناجوانمردانه پيش رود نهضت حسيني را كه يك حركت اسلامي محض است لكه دار كرده است، او برادرزاده علي عليه السلام است يعني همان كسي كه عدل اسلامي را مو به مو اجراء مي كند و يك ميليمتر از مسير صحيح اسلامي منحرف نمي شود هر چند در ظاهر فرسنگ ها از هدفش دور شود، مسلم بن عقيل وظيفه اسلامي خود را بايد در نظر بگيرد و مسئوليتي را كه از طرف حسين (ع) بعهده اش نهاده شده درست اجرا كند، و حيثيت انقلاب و اسلام را بايد حفظ نمايد بنابراين به غير از اين كه انجام گرفت اگر انجام مي گرفت صحيح نبود و آنچه گفته شده درست نيست زيرا:

اولا مسلم مرد شجاعي بود كه يك تنه در برابر تمام قشون ابن زياد ايستادگي كرد و لشكر ابن زياد از مقامت با او عاجز شدند و بالاخره با حيله پيش آمدند و امان دادند تا خود را تسليم كرد.

ثانيا مسلم يك دستور اسلامي را كه از پيامبر به او رسيده و در اين موقع حساس وظيفه اش را بيان مي كند بكار مي گيرد تا در برابر خداوند و مردم سرافراز گردد و آن روايتي است كه نقل فرمود:

الايمان قيد الفتك. يعني ايمان پاي بند مؤمن از ترور است مؤمن هرگز تروريست


نخواهد بود.

ثالثا حسين (ع) مسلم را مامور گرفتن بيعت از مردم كرده و مسئوليت جنگ و جهاد را به عهده او نگذاشته بود و او وظيفه ديگري ندارد مخصوصا به دست آوردن پيروزي از طريقه حيله و تزوير و توطئه كه اگر چنين مي كرد قطعا مورد مؤاخذه امام قرار مي گرفت زيرا نهضت را مخدوش مي ساخت خلاصه بايد گفت: حسين مسلم را شناخته و او را لايق مقام نيابت خاصه دانسته كه او را انتخاب فرموده و از نايب حسين غير از اين نبايد انتظار داشت.